Πετάει ο γάϊδαρος;

Η Ματιά της Ελένης

Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στην ΑΥΓΗ, 24 Δεκεμβρίου 2006

Πετάει ο γάϊδαρος;

Συνήθως ο χουλιγκανισμός θεωρείται χερσαίο φαινόμενο, παραδοσιακά μάλιστα περιοριζότανε σε ορισμένο χώρο, στις εξέδρες των γηπέδων. Με τα χρόνια όμως το φαινόμενο εξαπλώθηκε και έξω από τα γήπεδα, πρώτα στον περιβάλλοντα χώρο, μετά σε όλη την πόλη. Επεκτεινόμενος γεωγραφικά, ο χουλιγκανισμός δεν δίστασε να αξιοποιήσει και τα διάφορα μέσα μεταφοράς, πρώτα τα τραίνα του ΗΣΑΠ που πήγαιναν προς το γήπεδο, μετά τα μηχανάκια και τις μοτοσυκλέτες γιά ελεύθερες καταδρομικές επιχειρήσεις εναντίον του “εχθρού”. Ως πρόσφατα όμως οι χούλιγκαν πατούσαν σε στέρεη γή.

Πριν λίγους μήνες ξανοίχτηκαν στην θάλασσα, όταν οι οργανωμένοι της ΑΕΚ έκαναν ρεσάλτο στο “Ιεράπετρα” γυρνώντας από την Κρήτη. Το περιστατικό τότε θεωρήθηκε μεμονωμένο αξιοπερίεργο, ώσπου φέτος κάποιοι Παναθηναϊκοί έφτασαν τον χουλιγκανισμό σε νέα ύψη, θεωρώντας πως και οι ουρανοί θα πρέπει να είναι δικοί τους. Επιστρέφοντας από τη Γαλλία και από τη συντριπτική ήττα 4-0 από την Παρί Σεν Ζερμέν, κάποιοι θερμόαιμοι Παναθηναϊκοί θεώρησαν πως το αεροπλάνο της Ολυμπιακής που τους μετέφερε ήταν κάτι σαν εξέδρα γηπέδου με πιό κυριλέ καθίσματα. Τα ήπιανε, βρήκανε μέσα στο αεροπλάνο και κάποιους Αλβανούς να προπηλακίσουνε, κάνανε τέλος πάντων αρκετή κατάσταση εκεί μέσα που ο πιλότος, γιά λόγους ασφαλείας, έκανε αναγκαστική προσγείωση στο Μιλάνο. Εκεί τους παρέλαβαν οι Ιταλοί αστυνομικοί – που έχουν μιά σκασίλα ποιόν θα ψηφίσει ο “ένδοξος κόσμος του Παναθηναϊκού” στη Β’ Αθηνών όποτε γίνουν οι επόμενες εκλογές – και τους μπαγλαρώσανε με την κατηγορία της “διατάραξης αεροπορικής πτήσης”. Στην εποχή του Μπιν Λάντεν αυτή η κατηγορία είναι βαριά, πιό βαριά από το να φτύσεις σε βαγόνι του ΗΣΑΠ ή να ρίξεις φωτοβολίδα σε λιμενικό στη Ραφήνα, οπότε θα δούνε πως θα ξεμπλέξουνε.

Το πρόβλημα του χουλιγκανισμού στην Ελλάδα δείχνει να ξεφεύγει πιά από τα όρια, και μάλιστα όχι μόνο από τα γεωγραφικά όρια. Παλιά οι οργανωμένοι οπαδοί πλακωνόντουσαν κυρίως μεταξύ τους, με τον διαιτητή και με την αστυνομία. Τώρα έφτασαν να νοιώθουν τόσο ισχυροί, που θεωρούν ότι μπορούν να τα βάλουν μιά χαρά και με τις ηγεσίες των ΠΑΕ που τους εξέθρεψαν. Πρώτος ο Ντέμης Νικολαΐδης έγινε στόχος των οργανωμένων ΑΕΚτζήδων, ίσως γιατί αυτός βρίσκεται σε πιό αδύναμη θέση από τους μεγαλοεπιχειρηματίες που διοικούν κάποιες άλλες ΠΑΕ. Φέτος όμως και σε σύντομο χρόνο το φαινόμενο της αμφισβήτησης των προέδρων των ΠΑΕ από τους οργανωμένους φαίνεται να εξαπλώνεται παντού. Πρώτα αμφισβητήθηκε ο μεγάλος Κόκκαλης από τους δικούς του. Δεν τόλμησε βέβαια κανείς να απλώσει χέρι πάνω του, ενώ τα όσα λέχτηκαν εναντίον του γρήγορα αποσύρθηκαν, αλλά φοβάμαι πως ήτανε να μην γίνει η αρχή. Κάτσε τώρα πρόεδρε να δεις τον “μεγάλο κόσμο του Ολυμπιακού” και από την ανάποδη! Μετά ήρθε η σειρά του προέδρου του Παναθηναϊκού Αργύρη Μήτσου, που προπηλακίστηκε από τον “μεγάλο κόσμο του Παναθηναϊκού” στο αεροδρόμιο και που κινδύνευσε πραγματικά.

Μπορεί κανείς να πει πολλά και διάφορα γιά την φετεινή αγωνιστική πορεία των μεγάλων ποδοσφαιρικών ομάδων, μπορεί σίγουρα να αποδώσει σοβαρές ευθύνες στις διοικήσεις τους γιά την κατάσταση, όταν όμως φτάνουμε στο σημείο οπαδοί του Παναθηναϊκού να στήνουν ενέδρες στην Αττική οδό γιά να πετύχουν την ομάδα τους, τότε ίσως ήρθε η ώρα να καταλάβουν ακόμα και οι πιό ξεροκέφαλοι ΠΑΕδάρχες ότι, πως να το κάνουμε, έχουν ένα πρόβλημα οργανωμένων οπαδών!