Χώροι…

Η Ματιά της Ελένης

Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στην ΑΥΓΗ, 24 Σεπτεμβρίου 2006

Χώροι…

Είδαμε πως οι αθλητικοί σύλλογοι που βρίσκονται μέσα στα όρια ενός Δήμου δεν ανήκουν ούτε υπάγονται στον Δήμο, συχνά όμως μπορεί να εξαρτώνται από τον Δήμο με διάφορους τρόπους. Η συνηθέστερη εξάρτηση έχει να κάνει με τους δημοτικούς αθλητικούς χώρους. Λίγοι αθλητικοί σύλλογοι έχουν δικές τους ιδιόκτητες αθλητικές εγκαταστάσεις, συνήθως φιλοξενούνται σε αθλητικές εγκαταστάσεις που ανήκουν στον Δήμο. Ετσι οι αθλητικοί σύλλογοι εξαρτώνται από τον Δήμο γιά την παροχή και συντήρηση των εγκαταστάσεων. Αν σε ένα Δήμο υπάρχει ένας μόνο αθλητικός σύλλογος που θέλει να χρησιμοποιήσει κάποια εγκατάσταση, τότε τα πράγματα είναι απλά. Αν όμως υπάρχουν περισσότεροι σύλλογοι, τότε ο Δήμος είναι υποχρεωμένος να κατανείμει μεταξύ τους χρόνους χρήσης των αθλητικών χώρων. Ετσι μπορεί το κολυμβητήριο να διατίθεται στον σύλλογο Α από τις 6 ως τις 8, στον σύλλογο Β από τις 8 ως τις 10 κλπ. Μπορεί πάλι να χρησιμοποιούν οι σύλλογοι το κολυμβητήριο ταυτόχρονα, με μοίρασμα των διαδρομών. Ετσι μπορεί από τις 6 ως τις 8 ο σύλλογος Α να χρησιμοποιεί τις διαδρομές 1, 2 και 3, ο σύλλογος Β τις διαδρομές 4, 5 και 6 και ο σύλλογος Γ τις διαδρομές 7 και 8. Αντίστοιχα θα μοιραστούν οι υπόλοιπες αθλητικές εγκαταστάσεις του Δήμου ανάμεσα στους συλλόγους.

Οι σύλλογοι όμως χρησιμοποιούν τις αθλητικές εγκαταστάσεις γιά προπόνηση, και στην προπόνηση δεν είναι όλες οι ώρες ίδιες. Τα παιδιά της κολύμβησης γιά παράδειγμα μπορούν να ξυπήσουν το πρωΐ και να κάνουν προπόνηση πριν πάνε σχολείο, αλλά αν τους δώσεις την ώρα 8-10 ή 10-12 θα είναι δώρο άδωρο, αφού εκείνη την ώρα βρίσκονται στο σχολείο. Την απογευματινή τους προπόνηση είναι καλύτερο να την κάνουν αργά το απόγευμα και όχι αμέσως μετά το σχολείο ή πολύ αργά το βράδυ. Αντίστοιχα ένας ερασιτεχνικός ποδοσφαιρικός σύλλογος προτιμά να προπονείται αργά το απόγευμα. Ανάλογα ισχύουν και γιά τα υπόλοιπα αθλήματα.

Εδώ, στο θέμα της κατανομής χώρων και χρόνων προπόνησης, ένας Δήμος που έχει αθλητικές εγκαταστάσεις μπορεί να διευκολύνει ή να σπάσει ένα αθλητικό σύλλογο. Υπάρχουν στο λεκανοπέδιο περιπτώσεις συλλόγων με αθλητές που μπορούν να διεκδικήσουν διεθνείς διακρίσεις, που αναγκάζονται να προπονούνται αμέσως μετά το σχολείο, γιατί ο Δήμος διαθέτει τις “καλύτερες” απογευματινές ώρες σε συλλόγους αρχαιότερους ή με καλύτερες πολιτικές διασυνδέσεις. Στους Δήμους βλέπετε οι γνωριμίες συνήθως παίζουν μεγαλύτερο ρόλο από τα οποιαδήποτε αθλητικά κριτήρια!

Η καλύτερη λύση στο πρόβλημα θα ήταν η δημιουργία περισσότερων αθλητικών χώρων και η αξιοποίηση των Ολυμπιακών ακινήτων γιά την άθληση της νεολαίας, αλλά στην Ελλάδα οι Ολυμπιακές αθλητικές εγκαταστάσεις μετατρέπονται σε σουπερμάρκετ με την συναίνεση των δύο μεγάλων κομμάτων! Υπάρχει ακόμα η πρόταση γιά την συνένωση των μικρών αθλητικών συλλόγων που δραστηριοποιούνται στην ίδια περιοχή. Σε μερικές περιπτώσεις αυτό μπορεί να είναι σκόπιμο, δεν είναι όμως πάντα καλή λύση η συνένωση. Δύο διαφορετικοί σύλλογοι μπορεί να έχουν διαφορετική φιλοσοφία δράσης και προτεραιοτήτων, μπορεί να προσφέρουν και οι δύο στην κοινότητα και στον αθλητισμό με διαφορετικό τρόπο. Παλιότερα στο Γαλάτσι ο τότε δήμαρχος Παπαδιονυσίου είχε προσπαθήσει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα αυτό με το μαχαίρι, αποφασίζοντας ότι ο Δήμος Γαλατσίου δεν θα δίνει πιά χώρο σε κανέναν καινούργιο αθλητικό σύλλογο! Λογικό ίσως μέτρο από την άποψη του Δημοτικού προϋπολογισμού, όχι όμως και από την άποψη του Δημοτικού αθλητισμού. Ετσι βραχυπρόθεσμα μοναδική λύση είναι η όσο πιό δίκαιη κατανομή των δημοτικών αθλητικών χώρων ανάμεσα σε όλους τους αθλητικούς συλλόγους που υπάρχουν σε ένα Δήμο, χωρίς πολιτικά κριτήρια – πράγμα λιγάκι δύσκολο, όπως θα δούμε την επόμενη βδομάδα.