Το κόστος των ελέγχων

Η Ματιά της Ελένης

Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στην ΑΥΓΗ, 22 Απριλίου 2006

Το κόστος των ελέγχων

Είδαμε την προηγούμενη βδομάδα πόσο ανεπαρκής είναι ακόμα στην πράξη η προσπάθεια του ΕΣΚΑΝ να εξοβελίσει το ντόπινγκ από τον Ελληνικό αθλητισμό με ελέγχους εντός και εκτός αγώνων, αφού ο αριθμός των πραγματοποιούμενων ελέγχων παραμένει μικρότερος των αντικειμενικά απαιτούμενων. Στο σημείο αυτό είναι αρκετά εύκολο να βροντοφωνάξει κανείς “ε τότε αυξήστε τους ελέγχους!”, δεν είναι όμως πάντα τόσο απλά τα πράγματα. Ευτυχώς στην Ελλάδα υπάρχει εργαστήριο ελέγχου φαρμακοδιέγερσης με διεθνή διαπίστευση, που υπάγεται στο Εθνικό Κέντρο Αθλητικών Ερευνών του ΟΑΚΑ – είναι ένα από τα λίγα καλά που μας άφησαν οι Ολυμπιακοί αγώνες. Η ύπαρξη του εργαστηρίου σημαίνει ότι μπορούμε να κάνουμε όλες τις εγκεκριμένες από την WADA αναλύσεις μέσα στη χώρα, με αναμφισβήτητη αξιοπιστία. Η εντοπιότητα όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι οι αναλύσεις αυτές είναι ακριβές.

Το ΕΣΚΑΝ έχει προϋπολογίσει το κόστος των 400-500 αιφνιδιαστικών ελέγχων που έχει στο πρόγραμμα στα 400.000 Ευρώ, δηλαδή κάπου ένα χιλιάρικο ό έλεγχος κατά μέσο όρο. Τα λεφτά αυτά τα πληρώνει το ΕΣΚΑΝ, ενώ το κόστος των ελέγχων που γίνονται εντός αγώνων το πληρώνουν οι ομοσπονδίες. Δηλαδή και στη μία περίπτωση και στην άλλη το κόστος βαραίνει τελικά τον Ελληνα φορολογούμενο. Αύξηση των ελέγχων σημαίνει αύξηση του κόστους, ενώ έχουν ήδη ακουστεί φωνές στον τύπο που επικρίνουν το εργαστήριο ελέγχου φαρμακοδιέγερσης του ΕΚΑΕ γιά τις δήθεν υπερβολικές δαπάνες του!

Πρόσφατα κάποιοι γονείς αθλητών κινήθηκαν με επιστολή προς το Υπουργείο Παιδείας, ζητώντας τη πραγματοποίηση αιφνιδιαστικών ελέγχων και στα σχολικά πρωταθλήματα. Δεδομένης της μοριοδότησης γιά την εισαγωγή στα Ανώτερα και Ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα που απολαμβάνουν οι διακριθέντες στα σχολικά πρωταθλήματα, ο πειρασμός του ντόπινγκ ειδικά σε αυτά τα παιδιά είναι μεγάλος και η υϊοθέτηση της πρότασης που έκαναν οι γονείς θα ήταν σωτήρια. Ποιός θα πληρώσει όμως αυτούς τους ελέγχους; Γιατί είτε τον Κώστα Κεντέρη ελέγξεις, είτε τον μαθητή λυκείου ελέγξεις, το κόστος είναι το ίδιο. Λογικά το συγκεκριμένο κόστος θα το αναλάμβανε το Υπουργείο Παιδείας, αφού αυτό διοργανώνει τους σχολικούς αγώνες. Οπότε θα φτάναμε σε μία κατάσταση όπου το κόστος ελέγχου του ντόπινγκ θα πέρναγε από δύο υπουργεία, Πολιτισμού και Παιδείας, ενώ στο Πολιτισμού θα πέρναγε από δύο υπηρεσίες, ΕΣΚΑΝ και ΟΑΚΑ, και από όλες τις ομοσπονδίες που αναγνωρίζει το υπουργείο. Δεν είναι βέβαια αδύνατη η σωστή οργάνωση και χρηματοδότηση ενός τέτοιου σχήματος, θέλει όμως πολιτική απόφαση σε επίπεδο Πρωθυπουργού.

Αν κάποτε συνέβαιναν όλα αυτά και έμπαινε ο έλεγχος ντόπινγκ σε ένα αποτελεσματικό και παραγωγικό κανάλι, τότε μετά από κάμποσες τρανταχτές περιπτώσεις η κύρια λειτουργία του συστήματος θα ήταν αποτρεπτική. Αν φτάσει ο αθλητής να πιστεύει ότι “αν τα πάρω θα με πιάσουν”, τότε δεν θα τα πάρει. Στην ιδανική αυτή κατάσταση το όλο σύστημα, που θα ήταν πιά αρκετά δαπανηρό, θα αντιμετώπιζε ένα άλλο πρόβλημα˙ θα ξόδευε πολλά λεφτά χωρίς να πιάνει κανέναν, οπότε διάφοροι αφελείς ή μη φρουροί του δημόσιου συμφέροντος θα ξεσπάθωναν “μα τι κάνουν αυτοί, ξοδεύουν πολλά λεφτά χωρίς αντικείμενο, κόψτε τους τον προϋπολογισμό”. Οπότε μετά από λίγο, φτου και από την αρχή! Η ουσία του θέματος είναι ότι ο καθαρός αθλητισμός στοιχίζει. Στοιχίζει να τον αποκτήσεις και μετά στοιχίζει να τον διατηρήσεις. Το κράτος θα δεχτεί να κάνει τη σχετική δαπάνη μόνο αν πραγματικά θέλει να έχει καθαρό αθλητισμό. Θέλει;