Κατάληψη πισίνας!
Η Ματιά της Ελένης
Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στην ΑΥΓΗ, 9 Απριλίου 2006
Κατάληψη πισίνας!
Τα τελευταία χρόνια οι Ελληνες πολίστες έχουν αναπτύξει μία έντονη αγωνιστική παράδοση, όχι μόνο μέσα στην πισίνα, αλλά και στις διεκδικήσεις τους απέναντι στην διοίκηση του αθλήματος. Πριν τέσσερα χρόνια είχαν καταφέρει να αλλάξουν τον ομοσπονδιακό προπονητή μετά από αγωνιστική κινητοποίηση. Φέτος γιά το ζήτημα του καθεστώτος των μεταγραφών έκαναν αποχή από το φάϊναλ φορ του Κυπέλλου Ελλάδος, που κλιμακώθηκε σε μία πρωτότυπη πλατσουριστική διαμαρτυρία, όταν 80 υδατοσφαιριστές έκαναν κατάληψη στην πισίνα της Αρτας.
Το ζήτημα που κινητοποίησε αυτή τη φορά τους υδατοσφαιριστές σχετίζεται ουσιαστικά με τη σημερινή φάση της ανάπτυξης του αθλήματός τους. Η Ελληνική υδατοσφαίριση έχει υπολογίσιμη παράδοση, σημαντική ανάπτυξη και αξιόλογες διεθνείς διακρίσεις, αλλά δεν είναι επαγγελματικό άθλημα – στην Ελλάδα αυτήν την ιδιότητα την έχουν μόνο το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ και το βόλλεϋ. Οι καλύτεροι όμως πολίστες πληρώνονται από τις ομάδες τους με απολαυές σαφώς πάνω από τον βασικό μισθό, αν και με την μορφή οδοιπορικών και όχι μισθού. Οι μεταγραφές επιτρέπονται με όρους ερασιτεχνικού αθλήματος, οπότε ως τον προηγούμενο Οκτώβριο ο υδατοσφαιριστής ήταν ελεύθερος να διαπραγματευτεί τη μεταγραφή του αφού έκλεινε 10 χρόνια στον σύλλογό του και εφόσον ήταν τουλάχιστον 28 ετών. Τον Οκτώβριο του 2005 η γενική συνέλευση της κολυμβητικής ομοσπονδίας αποφάσισε να χαλαρώσει τα κριτήρια μεταγραφών, χαρίζοντας στους πολίστες 2 χρόνια. Με το καινούργιο σύστημα ο υδατοσφαιριστής θα ήταν ελεύθερος μετά από 8 χρόνια στον σύλλογό του και εφόσον ήταν τουλάχιστον 26 ετών.
Το καινούργιο όμως σύστημα δεν βόλευε καθόλου τον Ολυμπιακό, που έχει αυτή τη στιγμή την πιό δυνατή Ελληνική ομάδα πόλο. Συγκεκριμένα ο Ολυμπιακός κινδύνευε να χάσει τον Γιάννη Θωμάκο στον Πανιώνιο, ή να χρειαστεί να του κάνει καλύτερη οικονομική προσφορά γιά να τον κρατήσει. Ετσι ο Ολυμπιακός κινητοποιήθηκε γιά να ανατρέψει την απόφαση της γενικής συνέλευσης της κολυμβητικής ομοσπονδίας, πράγμα που πέτυχε. Φέτος τον Μάρτη άλλη γενική συνέλευση τος ομοσπονδίας κατάργησε το καινούργιο σύστημα, το 8-26, και επανέφερε το παλιό, το 10-28. Αμέσως μετά έκαναν και οι παίκτες γενική συνέλευση, όπου αποφάσισαν την αποχή από κάθε αγωνιστική δραστηριότητα, αρχίζοντας από τους τελικούς του Κυπέλλου Ελλάδος, ώσπου να επαναφέρει η ομοσπονδία το σύστημα μεταγραφών 8-26. Η αποχή των παικτών είχε μερική επιτυχία. Δύο από τις τέσσερεις ομάδες των τελικών, Εθνικός και Πανιώνιος, κατέβηκαν με τις εφηβικές ομάδες. Οι άλλες δύο ομάδες, Ολυμπιακός και Χίος, αγωνίστηκαν κανονικά, αν και δύο παίκτες του Ολυμπιακού απείχαν. Εστω και έτσι όμως το κύπελλο έγινε μπάχαλο. Τώρα οι παίκτες δηλώνουν αποφασισμένοι να συνεχίσουν την αποχή τους, ενώ οι παράγοντες του αθλήματος βρίσκονται γιά μία ακόμα φορά μπροστά στην οδυνηρή διαπίστωση – χωρίς παίκτες δεν υπάρχει άθλημα!
Στο παρελθόν οι διεκδικήσεις των υδατοσφαιριστών περιορίζοντο στα πλαίσια της εθνικής ομάδας. Τώρα όμως οι πολίστες έφτιαξαν σύνδεσμο, που μπορεί να διεκδικεί και από τις ομάδες. Πρώτη κινητοποίηση του συνδέσμου ήταν ακριβώς αυτή η αποχή. Οπότε στο πόλο έχουμε παίκτες με επαγγεματική συνείδηση και με αγωνιστική παράδοση, ενώ οι παράγοντες του αθλήματος παραμένουν ερασιτέχνες, προσκολλημένοι στην εποχή που το πόλο είχε ένα πολύ ισχυρό τοπικό χαρακτήρα. Καιρός είναι πιά οι παράγοντες του πόλο να αρχίσουν να προσαρμόζονται στην σημερινή εποχή. Γιά πρώτο βήμα, ας συνειδητοποιήσουν ότι δεν φτιάχνει ο παράγοντας τον παίκτη, αλλά αντιθέτως ο παίκτης φτιάχνει τον παράγοντα.
