Χούλιγκαν

Η Ματιά της Ελένης

Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στην ΑΥΓΗ, 8 Μαΐου 2005

Χούλιγκαν

“Εξω η βία από τα γήπεδα”, φωνάζαμε όλοι πέρυσι τέτοια εποχή. Η αλήθεια είναι ότι στην απόλυτη κυριολεξία εισακουστήκαμε. Φέτος έσφιξαν οι νόμοι, έσφιξε και η εφαρμογή τους, οπότε τα φετεινά κρούσματα βίας μέσα στον χώρο των ποδοσφαιρικών γηπέδων είναι σαφώς λιγότερα και ηπιότερα από τα περυσινά. Χρειάστηκε βέβαια να φτάσουν κάποιες ομάδες να παίζουν χωρίς φιλάθλους εντός έδρας γιά βδομάδες στη σειρά και χρειάστηκε να απειληθεί ο Ολυμπιακός με αφαίρεση βαθμών, η βία στην εξέδρα όμως κουτσά στραβά περιορίστηκε. Κουτσά, αφού κάποιες ομάδες έφτασαν να αντιμετωπίζουν τα εισιτήρια γιά τους εκτός έδρας αγώνες τους σαν φαρμάκι. Στραβά, γιατί η βία που έφυγε από τα γήπεδα πήγε απλά παρακάτω και τώρα στήνει ενέδρες σε φιλάθλους αντίπαλων ομάδων στον δρόμο, σε απόσταση χιλιομέτρων από το γήπεδο ή ακόμα και έξω από τα σπίτια τους!

Αυτή η καινούργια τροπή του χουλιγκανισμού στην Ελλάδα είναι ιδιαίτερα ανησυχητική, αλλά και ιδιαίτερα διαφωτιστική γιά τη φύση του. Κάποτε τα φαινόμενα βίας στα γήπεδα αποδίδονταν πρωτίστως στην αίσθηση αδικίας που ένοιωθαν οι φίλαθλοι, συνήθως από κάποια απόφαση της διαιτησίας. Ησαν δηλαδή αντιδράσεις σε βρασμό ψυχής. Αργότερα, όταν κάποιοι πρόεδροι ΠΑΕ χρησιμοποίησαν τους οργανωμένους φιλάθλους των συνδέσμων σαν ιδιωτικούς στρατούς, ο γεωγραφικός χώρος της δράσης τους παρέμεινε το γήπεδο και οι άμεσες προσβάσεις προς αυτό. Στο μεταξύ όμως μαζεύτηκαν στους συνδέσμους αρκετά λούμπεν στοιχεία, που απλά βρήκαν στο ποδόσφαιρο μία καλή πρόφαση γιά να ρίχνουν ξύλο. Οι άνθρωποι αυτοί δεν πρόκειται να πάψουν να βιαιοπραγούν με το που τους απομακρύνεις από το γήπεδο, θα πάνε να βιαιοπραγήσουν οπουδήποτε αλλού, με πρόφαση πάντα την ομάδα τους. Αν γιά τη βία εντός γηπέδου θεωρείται ότι ευθύνεται κατά τεκμήριο η ομάδα, που κινδυνεύει να τιμωρηθεί, γιά τη βία έξω και μακρυά από το γήπεδο οι ΠΑΕ λυπούνται μεν, δεν ευθύνονται δε. Με τις καινούργιες εξελίξεις πάντως βλέπουμε τι λουλούδια είχαν μαζέψει μερικοί πρόεδροι ΠΑΕ γιά κλακαδόρους!

Τώρα η περίπτωσή τους περνάει στην αποκλειστική αρμοδιότητα της αστυνομίας, αφού το θηρίο αυτονομήθηκε από τους δημιουργούς του και δεν μπορεί να μαζευτεί αλλιώς. Τη ίδια στιγμή ενεργοποιούνται στον ποδοσφαιρικό χώρο και οι φασίστες, που έχουν διαπιστώσει από παλιά ότι η ιδεολογία τους δεν πουλάει, οπότε ψάχνουν να την κοτσάρουν σε κάτι άλλο γιά να την κάνουν ελκυστική. Είναι υπαρκτό το ενδεχόμενο οι μεν να συναντήσουν τους δε, δημιουργώντας ένα σοβαρό δημόσιο κίνδυνο.

Στο μεταξύ η αυστηρότητα του υφυπουργείου αθλητισμού γιά όσα συμβαίνουν μέσα στα γήπεδα έχει κατ’ αρχάς αποδώσει, αλλά με πολύ μεγάλο κόστος γιά το φίλαθλο πνεύμα. Η κυβέρνηση είδε ουσιαστικά το ζήτημα σαν θέμα δημόσιας τάξης και έδρασε ανάλογα. Το κόστος των κυβερνητικών ρυθμίσεων, που συχνά έχουν ως πρακτικό αποτέλεσμα την απουσία των φιλάθλων της φιλοξενούμενης ομάδας από το γήπεδο, είναι η εγκατάλειψη ακόμα και της επίφασης αθλητικής άμιλλας στον χώρο του ποδοσφαίρου. Βέβαια τώρα μπορεί κανείς να παρακολουθεί με ασφάλεια τους μισούς αγώνες της ομάδας του, ενώ παλιά ούτε αυτό δεν ήταν δεδομένο. Ελπίζεται ότι με τον καιρό η αστυνομία θα εξαρθρώσει τις συμμορίες των “φιλάθλων”, οι πρόεδροι των ΠΑΕ θα πειστούν ότι οι παλληκαράδες των συνδέσμων τους κάνουν περισσότερη ζημιά παρά καλό και το ποδόσφαιρο θα απαλλαγεί από τη βία – μέσα και έξω από τα γήπεδα.