Προφεσόροι

Η Ματιά της Ελένης

Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στην ΑΥΓΗ, 9 Ιανουαρίου 2005

Προφεσόροι

Στη δεκαετία του ’80 το ντόπινγκ στην Ελλάδα είχε φτάσει πιά σε όλα τα αθλήματα που προσφέρονται τεχνικά γιά φαρμακευτική αύξηση των επιδόσεων. Φορείς του ντόπινγκ την εποχή εκείνη δεν ήσαν οι διοικήσεις των ομοσπονδιών, αλλά κάποιοι προπονητές που προμηθεύονταν το “πράμα” στη Βουλγάρικη κυρίως αγορά και το έφερναν στη χώρα στις βαλίτσες τους. Χαρακτηριστική της εποχής ήταν η περίπτωση του Μπία. Αφού γιά δεκαετίες υπήρξε κορυφαίος προπονητής κολύμβησης, χωρίς όμως να πετύχει το Ολυμπιακό μετάλλιο που ήταν το ονειρό του, κάποια στιγμή αποφάσισε να ακολουθήσει και αυτός τον δρόμο των αναβολικών. Δεν πιάστηκαν αθλητές του ντοπαρισμένοι στους ελέγχους, πιάστηκε ο ίδιος στο τελωνείο να εισάγει απαγορευμένα φάρμακα! Ο ερασιτεχνισμός σε όλο του το μεγαλείο. Η μορφή του προπονητή με τη βαλίτσα χαρακτήρισε όλη τη δεκαετία του ’80 και σε κάποιο βαθμό ζει ως τις μέρες μας.

Την εποχή εκείνη όμως χαρακτήρισε ακόμα πιό πιστά το πάθημα μιάς άλλης γνωστής και ταλαντούχου αθλήτριας, που κάποια στιγμή πιάστηκε να έχει κάνει χρήση του αναβολικού decadurabolin και τιμωρήθηκε γιά αυτό. Το decadurabolin είναι ένα παλιό γνωστό αναβολικό, με δραστικό συστατικό τη 19-νορτεστοστερόνη, που κάποια εποχή πουλιόταν μέχρι και στα ράφια των σουπερμάρκετ στην Αμερική χωρίς συνταγή. Τη δεκαετία του ’80 ήταν ήδη ξεπερασμένο, με την έννοια ότι δεν υπήρχε περίπτωση να το χρησιμοποιήσει αθλητής σε διεθνή διοργάνωση και να μην τον πιάσουν. Η αθλήτριά μας τα ήξερε καλά αυτά και ορκιζότανε ότι decadurabolin ποτέ δεν πήρε. Με τα πολλά παραδέχτηκε στους υπεύθυνους της ομοσπονδίας της ότι είχε πάρει κάποιο περίτεχνο Κινέζικο σκεύασμα που της το έφερναν από τη Ρουμανία και που το χρυσοπλήρωνε. Οταν οι γιατροί κατάφεραν να τους δώσει το θαυματουργό σκεύασμα, γιά να δουν τουλάχιστον τι είχε πάρει, δεν χρειάστηκαν ούτε αναλύσεις ούτε τίποτα. Οι οδηγίες του φαρμάκου έγραφαν απάνω φαρδιά πλατιά “δραστικό συστατικό: 19-νορτεστοστερόνη”, δηλαδή decadurabolin. Δεν τις είχε διαβάσει καν!

Ετσι κύλησε και η δεκαετία του ’80, ώσπου κοντά στην εικοστή επέτειο του Ελληνικού ντόπινγκ, ξεκίνησε η εισαγωγή Αμερικάνικης τεχνογνωσίας. Ελληνες πρώην αθλητές, που είχαν ζήσει στην Αμερική και είχαν έρθει σε επαφή με τον κόσμο του Αμερικάνικου ντόπινγκ, γύρισαν στην Ελλάδα με ιδιότητα προπονητή και έφεραν μαζί τους μία άλλης ποιότητας τεχνογνωσία και νοοτροπία. Οι προπονητές αυτοί δεν ήσαν επιστήμονες ερευνητές, δεν ήσαν όμως και άσχετοι, όπως ήσαν οπωσδήποτε πολλοί εγχώριοι προκάτοχοί τους. Είχαν αποκτήσει και διατηρούσαν επαφές με Αμερικάνικα ερευνητικά κέντρα και με την Αμερικάνικη πιάτσα του ντόπινγκ. Ηξεραν ότι αν θέλεις να κλέψεις, πρέπει και να κρύψεις και το είχαν μάθει σε μία κοινωνία που συνηθίζει να τηρεί τους νόμους της, οπότε το καλό κρύψιμο γίνεται υψηλή τέχνη.

Ξεκίνησαν μετρημένα στην Ελλάδα, απαιτώντας από τους αθλητές τους σκληρή δουλειά, πειθαρχία και κυρίως τον απόλυτο έλεγχο των πάντων από τον προπονητή. Δεν είχαν καμμία διάθεση να μπλέξουν με θαυματουργά κινέζικα σκευάσματα! Λέγεται ότι ένας από τους προπονητές αυτούς δοκίμαζε πρώτα στον εαυτό του κάθε αγωγή που προόριζε γιά τους αθλητές του. Η παρουσία των προπονητών αυτών στον Ελληνικό αθλητισμό συνέπεσε με την άνθηση του Ελληνικού αθλητισμού από τις αρχές της δεκαετίας του ’90. Κατά μία άποψη βέβαια ήταν ακριβώς η παρουσία αυτών των προπονητών που προκάλεσε την Ελληνική αθλητική άνοιξη, αν και συνήργησαν και άλλοι παράγοντες, που θα τους δούμε την επόμενη βδομάδα.