Μύθοι και εφιάλτες

Η Ματιά της Ελένης

Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στην ΑΥΓΗ, 19 Δεκεμβρίου 2004

Μύθοι και εφιάλτες

Γιά κάθε αθλητή που πιάστηκε ντοπαρισμένος στους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας, υπάρχουν δεκάδες αθλητές που ντοπαρίστηκαν, μετείχαν στους αγώνες και δεν πιάστηκαν. Μερικοί γλίτωσαν γιατί είχαν πετύχει τον σωστό χρονισμό στη λήψη αναβολικών, ώστε τη μέρα που δοκιμάστηκαν είχε καθαρίσει ο οργανισμός τους. Αλλοι τη γλίτωσαν γιατί δεν κληρώθηκαν γιά έλεγχο, αφού πέρα από εκείνους που κερδίζουν μετάλλιο, οι έλεγχοι γίνονται με κλήρωση. Κάποιοι μπορεί να χρησιμοποίησαν μεθόδους που δεν πιάνονται, όπως η μετάγγιση του δικού τους αίματος. Ισως να υπάρχουν και κάποιοι που χρησιμοποίησαν μεθόδους που δεν είναι γνωστές αυτή τη στιγμή. Κάποιοι μπορεί να κατάφεραν να πλασσάρουν ξένα καθαρά ούρα γιά δικά τους, με ή χωρίς τη βοήθεια κάποιων ελεγκτών.

Ενα είναι σίγουρο, όσοι αγωνίστηκαν ντοπαρισμένοι και δεν πιάστηκαν, έκαναν μεγάλη προσπάθεια να μη πιαστούν και βοηθήθηκαν στη προσπάθειά τους αυτή από προπονητές, επιστήμονες και παράγοντες. Ο υψηλός αθλητισμός παίρνει υψηλές προφυλάξεις.

Γιά κάθε αθλητή που πιάστηκε ντοπαρισμένος στους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας, υπάρχουν εκατοντάδες αθλητές και αθλούμενοι που ντοπάρονται συστηματικά γιά να πετύχουν επιδόσεις, αλλά που δεν κινδυνεύουν να πιαστούν γιατί στον δικό τους χώρο γίνονται πλημμελείς έλεγχοι ή δεν γίνονται καθόλου έλεγχοι. Τα επαγγελματικά πρωταθλήματα δεν διακρίνονται γιά την ιδιαίτερη ζέση τους στη πάταξη του ντόπινγκ, αφού τα οικονομικά τους δεδομένα άλλα επιτάσσουν. Στα σχολικά πρωταθλήματα δεν γίνεται καν έλεγχος, αφού δεν θεωρείται απαραίτητος. Μη νομίσετε όμως ότι ο σχολικός πρωταθλητισμός δίνει μονάχα κότινο, οι σχολικοί πρωταθλητές παίρνουν προσαύξηση στους βαθμούς τους γιά την εισαγωγή σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Ετσι και εκεί υπάρχει κίνητρο γιά τη χημική βελτίωση των επιδόσεων. Το ίδιο ισχύει και γιά τις εισαγωγικές εξετάσεις σε σχολές που ζητάνε και κάποια μίνιμουμ επίδοση σε ορισμένα αγωνίσματα, όπως τα ΤΕΦΑΑ, στρατιωτικές σχολές κλπ. Ολοι αυτοί έχουν κάποιο “οικονομικό” κίνητρο να ντοπαριστούν, μεγαλύτερο ή μικρότερο. Ολοι αυτοί θέλουν να κοροϊδέψουν κάποιον.

Γιά κάθε αθλητή που πιάστηκε ντοπαρισμένος στους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας, υπάρχουν χιλιάδες αθλούμενοι ή και απλά γυμναζόμενοι που ντοπάρονται συστηματικά γιά να φτιάξουν σώμα ή γιά να κάνουν το κομμάτι τους. Εδώ δεν τίθεται θέμα ελέγχου ντόπινγκ και δεν υπάρχει οικονομικό κίνητρο, τουλάχιστον από την πλευρά του ανθρώπου που ντοπάρεται. Εδώ βέβαια δεν υπάρχει ούτε ιατρική παρακολούθηση, ούτε γνώση δοσολογίας, ούτε καλά-καλά επίγνωση των συνεπειών. Εδώ υπάρχει μονάχα ένα έγκλημα, που η πολιτεία κάνει πως δεν το βλέπει. Τα θύματα του εγκλήματος είναι ακριβώς οι άνθρωποι που δέχονται να πάρουν το “κάτι” που τους δίνεται ανεύθυνα και από ανεύθυνους. Τα θύματα εδώ είναι άνθρωποι που κοροϊδεύουν τον εαυτό τους.

Το ντόπινγκ στην Ελλάδα, και όχι μόνο, δεν είναι ένα πρόβλημα αλλά δύο. Υπάρχει το ντόπινγκ στον υψηλό αθλητισμό, όπου συνατώνται η δόξα, το χρήμα, οι έλεγχοι ντόπινγκ και η συστηματική προσπάθεια παράκαμψής τους. Υπάρχει και το ντόπινγκ της γειτονιάς, όπου συναντώνται η άγνοια, τα κόμπλεξ και η βλακεία, με τη γρήγορη αρπαχτή. Το ντόπινγκ στον υψηλό αθλητισμό φαίνεται, αλλά το ντόπινγκ της γειτονιάς βλάπτει περισσότερους ανθρώπους. Συναντιώνται όμως κάπου αυτά τα δύο, το ντόπινγκ στον υψηλό αθλητισμό δημιουργεί τον μύθο, που τρέφει τον εφιάλτη του ντόπινγκ της γειτονιάς.