Ο τελικός

Ενας Γερμανός και δεκατρείς εξαιρετικά ψύχραιμοι Ελληνες έκαναν όλη την Ελλάδα να παραληρεί, όταν την Πέμπτη απέκλεισαν τη Τσεχία και πέρασαν στον μυθικό τελικό. Την ίδια ώρα που εμείς παραληρούμε, οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι απορούν – από που ήρθαν αυτοί και που πάνε, είναι αλήθεια, μήπως είναι οπτασία;

Αλήθεια είναι, η αλήθεια κατά Ρεχάγκελ. Η σημερινή Εθνική ομάδα είναι ο θρίαμβος του ομαδικού παιχνιδιού και της υπέρτερης τακτικής. Αθλος του Ρεχάγκελ το πρώτο, σε μία χώρα όπου το ομαδικό παιχνίδι δεν είναι καθόλου στις παραδόσεις μας, προσωπικό ταλέντο του Ρεχάγκελ το δεύτερο.

Ο Οττο Ρεχάγκελ κατάφερε να φτιάξει μία ομάδα που είναι εργαλείο στα χέρια του. Δεν είναι αλήθεια ότι δεν είχε καλό υλικό, αν δεν ήσαν ικανοί οι παίκτες δεν θα είχε καταφέρει τίποτα. Εντυπωσιάζει όμως πολλούς το γεγονός ότι η Εθνική μας δεν έχει ένα έστω παίκτη που να χαρακτηρίζεται “κορυφαίο ταλέντο”, ένα Ζιντάν, ένα Μπέκαμ, ένα Νέντβεντ. Διαφεύγει ίσως το γεγονός ότι αυτή η “έλλειψη” διευκολύνει το δέσιμο του ομαδικού παιχνιδιού, ιδίως με δεδομένη την Ελληνική νοοτροπία γύρω από αυτά τα θέματα.

Η βασική φιλοσοφία της Εθνικής είναι η πολύ καλή άμυνα και η απεριόριστη τακτική ευελιξία από εκεί και πέρα. Η άμυνα είναι η σταθερή βάση πάνω στην οποία κτίζονται τα πάντα, το τι κτίζεται όμως και το πως κτίζεται πάει τελείως κατά περίπτωση. Ο Ρεχάγκελ προσπαθεί κυρίως να μην επιτρέψει στον αντίπαλο να αναπτύξει το παιχνίδι του αποτελεσματικά. Είδαμε τους Τσέχους να προσπαθούν να επιβάλλουν τον δικό τους γρήγορο ρυθμό στο παιχνίδι, να μην το καταφέρνουν, να εκνευρίζονται και γιά πρώτη φορά να χάνουν την αυτοπεποίθησή τους. Είδαμε στη συνέχεια τους Τσέχους να χάνουν ευκαιρίες και να αστοχούν σε φάσεις επικίνδυνες. Δεν ήμασταν όμως τυχεροί, όπως μερικοί νομίζουν. Δεν έκανε μάγια στη μπάλα ο Νικοπολίδης, ούτε χτύπησε τους Τσέχους η πανσέληνος. Οι Τσέχοι ένοιωθαν τη πίεση της Ελληνικής άμυνας. Η Τσέχικη ομάδα είχε συνηθίσει να επιβάλλει τον ρυθμό της και να κερδίζει, αλλά με την Ελλάδα δεν μπόρεσε να επιβάλλει τον ρυθμό της και έχασε. Η εικόνα αποτυπώθηκε στα πρόσωπα των Τσέχων θεατών μετά το γκόλ του Δέλλα, ήξεραν ότι έχασαν, δεν καταλάβαιναν όμως πως και γιατί.

Οι νίκες της Εθνικής μας είναι νίκες της τακτικής πάνω στη δεξιοτεχνία και στη φυσική κατάσταση. Η υπέρτερη τακτική αντίληψη του Ρεχάγκελ είναι το μεγάλο μας όπλο. Πόσο κοντά σε όλα αυτά βρίσκονται οι πανηγυριώτες που γέμισαν όλη τη νύχτα μετά τη πρόκριση όλη την Ελλάδα; Πόσο κοντά στην τακτική αντίληψη του Ρεχάγκελ θα μπορέσει να φτάσει άλλος προπονητής της Εθνικής ομάδας στο μέλλον; Οπως λέει όμως και ο Τσιάρτας, αυτά θα τα δούμε όταν φτάσουμε εκεί, τώρα να συγκεντρωθούμε σε ότι έχουμε μπροστά μας.

Μπροστά μας έχουμε τον τελικό. Δεν θα είναι εύκολος αυτός ο τελικός, όπως δεν ήταν εύκολος κανένας αγώνας του EURO 2004. Δεν είμαστε το φαβορί και το ξέρουμε. Ο τελικός όμως δεν θα είναι εύκολος ούτε γιά τους Πορτογάλους. Στον τελικό αυτόν όλα τα αποτελέσματα είναι δυνατά. Αυτό είναι το μεγάλο επίτευγμα.