Πιέσεις

Την τελευταία βδομάδα ξέσπασε στον αγγλοσαξωνικό τύπο ένας ορυμαγδός δημοσιευμάτων γιά τους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας και γιά το πως κινδυνεύουν να μην γίνουν, ή έστω να μην γίνουν καλά και με ασφάλεια. Οκτώ δημοσιεύματα στο ίδιο μοτίβο μέσα σε μία μέρα έδωσαν την εντύπωση ότι αν δεν πρόκειται γιά συντονισμένη επίθεση, τότε σίγουρα υπάρχει κάποια τηλεπαθητική επικοινωνία των δημοσιογράφων των σχετικών εντύπων.

Η βδομάδα αμέσως μετά το Πάσχα προσφέρεται ίσως γιά «ελαφρύτερα» θέματα και από την Αγγλοσαξωνική θεώρηση οι Ολυμπιακοί αγώνες της Αθήνας είναι σίγουρα ελαφρύτερο θέμα από τις βαριές εξελίξεις στο Ιράκ, στη Μέση Ανατολή και στο μέτωπο της τρομοκρατίας. Μένει όμως η απορία, γιατί όλοι μαζί τώρα;

Κατά τη γνώμη μου υπάρχουν τρείς λόγοι. Δυστυχώς ο πρώτος λογος είναι ότι οι επικριτές έχουν κάποιο δίκιο, η Ολυμπιακή προετοιμασία έχει καθυστερήσει απελπιστικά. Με μπαλώματα και στο άρπα κόλλα θα γίνουν οι αγώνες, οπότε είναι φυσικό το προφανές να αναφέρεται. Η αντικειμενική αυτή πραγματικότητα όμως δεν παύει να δημιουργεί ευκαιρίες γιά πολλαπλή αξιοποίηση, οπότε αξιοποιείται δεόντως.

Η αλήθεια είναι ότι υπήρξαμε άτυχοι στην επιλογή Ολυμπιάδας. Εναν αιώνα περιμέναμε και πετύχαμε να οργανώσουμε αγώνες στο φόρτε της καριέρας του Μπιν Λάντεν και του Μπους. Κάθε κρίση όμως δημιουργεί και ευκαιρίες, ιδίως γιά όσους εμπορεύονται συστήματα ασφαλείας, μηχανισμούς παρακολούθησης, μέσα και υπηρεσίες αντιτρομοκρατικού πολέμου και άλλα τέτοια πράγματα, που μπορεί να μην τα χρειαζόμαστε, δεν θα έβλαπτε όμως τους πωλητές τους αν τα αγοράζαμε. Ο κάθε παροχέας αντίστοιχων υπηρεσιών προσπαθεί να δημιουργήσει την εντύπωση της μεγάλης ανάγκης των προϊόντων του, που θα προσφερθεί ευγενώς να μας πουλήσει αμέσως μετά. Το μάρκετινγκ υπηρεσιών ασφαλείας είναι λοιπόν ο δεύτερος λόγος γιά τα κινδυνολογικά δημοσιεύματα. Τι και αν έχουν ήδη κλειστεί τα σχετικά συμβόλαια, ο καλός πωλητής δεν παρατάει ποτέ τη προσπάθεια να σου πουλήσει ένα άχρηστο πράγμα ακόμα.

Προέκυψε όμως τις τελευταίες βδομάδες και ένας λόγος ακόμα γιά τις σχετικές πιέσεις, το Κυπριακό. Οταν έχει κανείς τέτοια θέματα ανοιχτά όλες οι ευκαιρίες γιά πίεση αξιοποιούνται στο έπακρο, οπότε δεν μπορούσε να μείνουν οι Ολυμπιακοί αγώνες απέξω. Βέβαια με τους αγώνες δεν πιέζεται η Κύπρος, πιέζεται όμως η Αθήνα να πιέσει αποτελεσματικά την Κύπρο. Η βδομάδα αμέσως μετά το Πάσχα ήταν η βδομάδα της προγραμματισμένης σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών στην Αθήνα, έτσι τα σχετικά δημοσιεύματα μπήκαν πολύ βολικά λίγες μέρες πριν γιά να θυμίσουν στην Ελληνική κυβέρνηση ότι έχει και άλλα θέματα ανοιχτά, οπότε καλό θα ήταν να συμμορφώνεται προς τις υποδείξεις.

Βέβαια οι πιέσεις αυτού του είδους είναι δίκοπο μαχαίρι, μπορεί καμμιά φορά ο πιεζόμενος να πεισμώσει, οπότε φέρνουν το αντίθετο αποτέλεσμα. Μία κυβέρνηση όμως που σέβεται τον εαυτό της δεν πεισμώνει ποτέ, δρά λογικά και όχι συναισθηματικά. Μία κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της διαλέγει. Τι θεωρείτε σημαντικότερο; α) τους Ολυμπιακούς αγώνες, β) το Κυπριακό, γ) κανένα από τα δύο, δ) δεν γνωρίζω – δεν απαντώ. Η σχετική δημοσκόπηση δεν έγινε από κανέναν από ότι ξέρω, αλλά το ερώτημα νομίζω ότι είναι μάλλον απλό, το ίδιο και η απάντηση.