Πιλάλα

Η Ματιά της Ελένης

Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στην ΑΥΓΗ, 14 Μαρτίου 2004

Πιλάλα

Συνηθίζεται η κάθε καινούργια κυβέρνηση να απολαμβάνει μιάς κάποιας ανοχής τους πρώτους μήνες από την ανάληψη των καθηκόντων της. Στο διάστημα αυτό θεωρείται ότι γιά τα όποια στραβά δεν φταίει τόσο η καινούργια κυβέρνηση, όσο η προηγούμενη. Καθώς περνάνε οι μήνες αυτή η ανοχή σβήνει και κάπου ανάμεσα στον έκτο και τον δέκατο όγδοο μήνα ακόμα και τα μετεωρολογικά φαινόμενα αρχίζουν να θεωρούνται ότι είναι ευθύνη της κυβέρνησης.

Αυτή τη περίοδο χάριτος τη δίνουν στη κυβέρνηση οι ψηφοφόροι και είναι τόσο μεγαλύτερη, όσο μεγαλύτερο το ποσοστό των ψήφων με το οποίο εξελέγη. Ελα όμως που τα τρέχοντα θέματα συνεχίζουν να τρέχουν, χωρίς να δίνουν χάρη σε κανένα!

Ολες οι κυβερνήσεις, όταν αναλαμβάνουν, διαπιστώνουν ότι ανέλαβαν σε συνθήκες ιδιαίτερα κρίσιμες γιά τη χώρα. Η κυβέρνηση Καραμανλή όμως θα μπορούσε να πρωτοτυπήσει, διαπιστώνοντας ότι αναλαμβάνει σε συνθήκες πιθανώς κρίσιμες, αλλά οπωσδήποτε γελοίες. Το γελοίο της υπόθεσης δεν αναφέρεται στην οικονομία και στα εξωτερικά θέματα που εκκρεμούν, αναφέρεται όμως οπωσδήποτε στην επικείμενη Ολυμπιακή διοργάνωση, που απέχει μόλις πέντε μήνες.

Μπορεί η Νέα Δημοκρατία να συμφώνησε από την πρώτη στιγμή στην ανάληψη των Ολυμπιακών αγώνων του 2004, αλλά ως τώρα όλη η Ολυμπιακή υπόθεση ήταν έργο ΠΑΣΟΚ. Επί των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ διεδικήσαμε και πήραμε τους αγώνες, οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ αποφάσισαν τα απαραίτητα και τα μη απαραίτητα Ολυμπιακά έργα, τα χωροθέτησαν, τα προϋπολόγισαν, τα προκύρηξαν, τα ξεκίνησαν, αλλά δεν τα τελείωσαν. Αφησαν 32 γιαπιά δώρο στη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Κυβέρνηση θέλεις, είπαν στον Καραμανλή, πάρτηνε!

Σήμερα η έγκαιρη αποπεράτωση των έργων σύμφωνα με τα σχέδια είναι τεχνικά αδύνατη, ενώ το μόνο σίγουρο είναι η ημερομηνία έναρξης των αγώνων, αυτή δεν μετακινείται με τίποτα. Η καινούργια κυβέρνηση καλείται να τελειώσει όσα έργα μπορούν τεχνικά να τελειώσουν έγκαιρα και να μπαλώσει τα υπόλοιπα, έτσι ώστε να μπορούν να γίνουν οι αγώνες γιά να μη γίνουμε ρεζίλι. Το χειρότερο πρόβλημα από πλευράς εντυπώσεων δημιουργείται στο επίκεντρο των αγώνων, στο ίδιο το Ολυμπιακό στάδιο, με τη περίφημη στέγη Καλατράβα. Οπως πάμε η βιτρίνα των αγώνων, ο χώρος στον οποίο θα γίνει η τελετή έναρξης, δεν προφταίνει να τελειώσει.

Ετσι οι Νεοδημοκράτες βρίσκονται σε μία κατάσταση εντελώς γελοία· μπορεί να μην πήραν αυτοί τις μίζες, κινδυνεύουν όμως να φάνε αυτοί τις μούτζες. Ο Καραμανλής, που δεν του αρέσει να γίνεται ρεζίλι (ποιανού αρέσει δηλαδή), μπήκε στο θέμα δυνατά, αναλαμβάνοντας ο ίδιος το Υπουργείο Πολιτισμού, που φέρει την ευθύνη της όλης υπόθεσης. Κίνηση ευθύνης ή κίνηση απελπισίας; Θα δείξει.

Τώρα πρέπει να αποφασίσει η κυβέρνηση τι μπορεί να κόψει και τι μπορεί να μπαλώσει, ώστε τα ημιτελή έργα να φαίνονται έτοιμα αισθητικά και να είναι παράλληλα πλήρως λειτουργικά. Θα μπορούσαν ας πούμε τα στηρίγματα της στέγης Καλατράβα να περάσουν γιά αυτοτελές γλυπτό; Μήπως οι τρύπες στην Μαραθώνια διαδρομή μπορούν να δικαιολογηθούν αν σκεφτούμε ότι την εποχή της μάχης του Μαραθώνα δεν ήσαν ασφαλτοστρωμένοι οι δρόμοι της Αττικής; Η Ολυπιάδα της αρπαχτής μπαίνει στην τελική ευθεία.