fbpx
maties

Ειδικές ρυθμίσεις

Η Ματιά της Ελένης
Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στην ΑΥΓΗ, 2 Νοεμβρίου 2003

 

Ειδικές ρυθμίσεις

Βεβαιώθηκε και επίσημα, το είπε ο ίδιος ο Υπουργός Πολιτισμού την προηγούμενη Δευτέρα, μετά τα βίαια επεισόδια του αγώνα ΑΕΚ – Ολυμπιακού: “Φαινόμενα βίας όπως τα χθεσινά … υπερβαίνουν κατά πολύ τις ειδικές ρυθμίσεις της αθλητικής νομοθεσίας, γιατί εμπίπτουν στον κορμό του Ποινικού Κώδικα ως εγκλήματα κατά της ζωής.”. Στη συνέχεια ο καθηγητής κ. Βενιζέλος συνόψισε με λίγα λόγια τα όσα προβλέπει η Ελληνική νομοθεσία γιά τέτοιες περιπτώσεις. Τα συνόψισε και στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, μάλλον όχι γιατί ο τελευταίος δεν τα ήξερε, αλλά ίσως γιά να του επισημάνει ότι ο ίδιος, αν και Υπουργός, δεν τα έχει ξεχάσει.

Ενα μόνο δεν διευκρίνησε ο Υπουργός κ. Βενιζέλος, τώρα το κατάλαβε ότι τα φανόμενα άσκηση βίας εναντίον ανθρώπων πριν, μετά και κατά την διάρκεια ενός αθλητικού αγώνα “εμπίπτουν στον κορμό του Ποινικού Κώδικα”; Πρίν θεωρούσε ότι ενδέχεται να εμπίπτουν κάπου αλλού; Ας όψονται όμως οι “ειδικές ρυθμίσεις” της αθλητικής νομοθεσίας, στις οποίες αναφέρθηκε ο κ. Υπουργός. Εδώ και πολλά χρόνια η πολιτεία ενεργεί σαν να θεωρεί τη βία στα γήπεδα σαν φυσικό συμβάν, που δεν χρειάζεται καμμία ιδιαίτερη αντιμετώπιση, εφόσον βέβαια μένει μέσα σε κάποια όρια.

Φτάσαμε να συγχέουμε τις απόλυτα φυσικές εκδηλώσεις ενθουσιασμού και απογοήτευσης των φιλάθλων με την οργανωμένη βία υποκινούμενων ή αυτόβουλων λούμπεν ομάδων. Αφού ξεχνάμε γενικά τον ποινικό κώδικα όταν αρχίζει το μάτς, ξεχάσαμε ότι πέρα από τα όσα προβλέπει γιά τους φυσικούς αυτουργούς μιάς αξιόποινης πράξης, λέει μερικές βαριές κουβέντες και γιά τους ηθικούς αυτουργούς (όχι, δεν λέει να τους κτίσουμε γήπεδα σε δημόσιες εκτάσεις με κρατικά λεφτά και κατά παράβαση του οικοδομικού κανονισμού).

Το πραγματικό πρόβλημα με τη βία στα γήπεδα είναι ότι η πολιτεία δεν πείθει ότι ενοχλείται αρκετά γιά να κάνει κάτι. Αρκείται σε διάφορες ειδικές ρυθμίσεις – λάστιχο που βγάζουν πάντα λάδι τους πραγματικούς υπεύθυνους, ως το επόμενο ξέσπασμα βίας. Γιατί όμως; Προβάλλεται το πολιτικό κόστος σαν το κύριο επιχείρημα της κυβερνητικής αδράνειας, αλλά ποιό πολιτικό κόστος ακριβώς; Πόσοι ψηφοφόροι νομίζετε ότι ψηφίζουν με βάση τα ποδοσφαιρικά τους φρονήματα; Εδώ δεν ενδιαφέρονται καλά καλά να δούν την ομάδα τους να παίζει, αν πρόκειται να τους στοιχίσει έστω και μιά τηλεοπτική συνδρομή! Μήπως ανησυχεί η κυβέρνηση ότι θα χάσει τις ψήφους των φυσικών αυτουργών των επεισοδίων; Η μήπως δεν θέλει να ενοχλήσει κάποιους χρηματοδότες που αφού “πλούτισαν από τα δημόσια έργα”, όπως έλεγαν οι αρχαίοι Ρωμαίοι, αναζήτησαν στο ποδόσφαιρο την κάλυψη της ασυδοσίας που απολαμβάνουν γιά άλλους λόγους;

Με αυτά έφτασε ο κ. Βενιζέλος στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να ζητάει τα αυτονόητα. Ο Υφυπουργός Αθλητισμού κ. Λιάνης, που σαν παλιός ποδοσφαιριστής ξέρει καλύτερα το γήπεδο από μέσα, έβαλε στόχο τους οργανωμένους οπαδούς. Σωστές κινήσεις και οι δύο, θα πάνε όμως μέχρι τέλους; Αμφιβάλλω, γιατί αυτό το έργο τόχω ξαναδεί.