Το φαινόμενο

Είναι θορυβώδης ο χώρος του Ελληνικού Αθλητισμού. Παρατεταμένοι πανηγυρισμοί των θριάμβων του παρελθόντος, μεγαλόστομες εξαγγελίες των θριάμβων του μέλλοντος αλλά και γκρίνιες, απειλές, ξεσπάσματα, σχέδια, λεφτά που ακούγονται αλλά δεν φαίνονται, λεφτά που φαίνονται αλλά δεν ακούγονται, μαχαίρια που φτάνουν στο κόκκαλο, άλλα που κατευθύνονται πισώπλατα, μεγάλη βαβούρα γενικώς.

Ετσι εξηγείται η αθόρυβη σχετικά προσέγγιση της Λένας Δανιηλίδου στη κορυφή του παγκόσμιου τέννις. Το πείσμα, η αφοσίωση στον στόχο και η σκληρή δουλειά χαρακτηρίζουν το μεγαλύτερο ταλέντο που έχει αναδείξει μέχρι σήμερα η Ελληνική αντισφαίριση. Από εμάς, αλλά όχι όπως εμείς.

Αλλωστε το να φιγουράρει μέσα στη πρώτη εικοσάδα των καλύτερων τεννιστριών του κόσμου δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Η Λένα Δανιηλίδου έκανε επιλογές και μάλιστα σκληρές επιλογές γιά να φτάσει εκεί που έφτασε. Από 14 ετών βρίσκεται με μια βαλίτσα στο χέρι ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο για διεθνείς αγώνες. Κάποια στιγμή η συμβίωση του σερβίς με το σχολείο έγινε αδύνατη. Κέρδισε το σερβίς. Με τέτοιες επιλογές η Λένα Δανιηλίδου είναι σήμερα, στα 21 της χρόνια, 16^η στη Παγκόσμια κατάταξη.

Τι σημαίνει αυτό; Σε ένα άθλημα τόσο δημοφιλές διεθνώς, σε ένα άθλημα τόσο διαδεδομένο, σε ένα άθλημα που συγκεντρώνει τα φώτα της δημοσιότητας όσο λίγα η άνοδος στη θέση που κατέχει σήμερα η Λένα είναι άθλος. Η Ελληνική Ομοσπονδία Αντισφαίρισης προσπαθεί να αναλύσει το «φαινόμενο» καθώς δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι η εξέλιξη της νεαρής αθλήτριας είναι αποτέλεσμα του σχεδιασμού της. Αν οφείλει κάπου την επιτυχία της η Λένα την οφείλει στην οικογένειά της που στήριξε την ίδια και τις επιλογές της απόλυτα.

Η απορία όμως μένει σε όλους, γιατί; Γιατί τώρα, γιατί η Δανιηλίδου; Με το τέννις ασχολούνται πολλοί στη χώρα μας από παλιά. Αυτός είναι ο πρώτος όρος γιά να βγει ένας μεγάλος πρωταθλητής. Το μεγάλο ταλέντο βέβαια σπανίζει, αλλά με τον καιρό θα εμφανιστεί. Αφού εμφανιστεί όμως αρχίζουν τα δύσκολα, γιατί συχνά η επόμενη κίνηση του μεγάλου ταλέντου μετά την εμφάνισή του είναι η εξαφάνισή του. Βλέπετε το ταλέντο δεν φτάνει, θέλει και δουλειά. Πολλή δουλειά. Γιά να γίνει η δουλειά χρειάζονται κάποια μέσα, κάποια γνώση, αρκετή υπομονή και όλη η επιμονή του κόσμου. Χρειάζεται μία ειδική ψυχολογία, η ψυχολογία του νικητή, δηλαδή του ανθρώπου που θέλει να κερδίσει. Ποιός δεν θέλει να κερδίσει θα μου πείτε; Δεν είναι όμως έτσι. Ολοι θα επιθυμούσαν να κερδίσουν αν αυτό θα μπορούσε να συμβεί ως διά μαγείας και ενώ οι ίδιοι θα ασχολιόντουσαν με άλλα πράγματα χωρίς να σκοτίζονται, όπως κερδίζει κανείς ένα λαχείο ας πούμε, λίγοι όμως θέλουν να κερδίσουν τόσο που να είναι διατεθειμένοι να κάνουν όση δουλειά χρειάζεται γιά να πετύχουν. Βοηθάει αφάνταστα αν το περιβάλλον του ταλαντούχου αθλητή υποστηρίζει την προσπάθεια του ή τουλάχιστον δεν την αντιμάχεται, δεν φτάνει όμως να θέλει το περιβάλλον αν δεν θέλει ο αθλητής. Στη περίπτωση της Λένας Δανιηλίδου έχουμε μία ταλαντούχο αθλήτρια με ψυχολογία νικητή και μία οικογένεια που την στηρίζει. Αυτό είναι λαχείο!