Η Ματιά της Ελένης

Η Ματιά της Ελένης

Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στην ΑΥΓΗ, 4 Απριλίου 2001

Η Ματιά της Ελένης

Ημουν δέκα χρονών όταν πήγα γιά πρώτη φορά στη πισίνα, ξεκινώντας μιά πορεία γεμάτη κόπους και χαρές, διακρίσεις και θυσίες, μιά πορεία που σφράγισε γιά πάντα τη ζωή μου. Ημουν τυχερή. Πρόλαβα τον τελευταίο απόηχο έστω της εποχής που αντικείμενο του αθλητισμού ήταν ο αθλητισμός.

Στα χρόνια που πέρασαν όλα έχουν αλλάξει, δεν είναι όπως ήταν χθες.

Χθες ο αθλητισμός ήταν το χόμπυ, το πάθος ή το κυνήγι της δόξας, σήμερα είναι ο δρόμος της επαγγελματικής αποκατάστασης.

Χθες ήταν το ρίγος στο άκουσμα του Εθνικού ύμνου, σήμερα είναι τα εκατομμύρια που θα εξασφαλίσει αυτή η διάκριση.

Χθες ήταν ο παράγοντας που, αν δεν γινόταν αλλιώς, έβαζε το χέρι στη τσέπη του γιά να εξασφαλισθούν τα χρήματα ώστε να γίνουν οι αγώνες, σήμερα είναι ο παράγοντας που πλουσιοπάροχα μοιράζει τα χρήματα των φορολογούμενων γιά να εξαγοράσει τις ψήφους των σωματείων και να επανεκλεγεί.

Χθες ήταν ο παράγοντας που ασχολιόταν με το άθλημα που αγαπούσε έχοντας υπάρξει ο ίδιος αθλητής, σήμερα είναι ο παράγοντας που χωρίς να έχει συχνά καμμία σχέση με το θέμα το βλέπει είτε ως δραστηριότητα γιά να οικονομήσει, είτε εισπράττει ένα καλό διορισμό ως έπαθλο για τον υπέρμετρο ζήλο που έδειξε στον αγώνα γιά την εκλογή κάποιου κρατούντος.

Και συνήθως γι’ αυτούς τους αλεξιπτωτιστές του αθλητικού χώρου η ιστορία του συγκεκριμένου αθλήματος ξεκινάει με τη δική τους παρουσία. Σάν να μην υπήρχε το άθλημα πριν από αυτούς…

Χθες υπήρχε ο αγνός, πιστός, ρομαντικός φίλαθλος που πήγαινε στους αγωνιστικούς χώρους γιά να θαυμάσει τα αθλητικά του ιδάλματα, σήμερα υπάρχουν οι σπόνσορες, τα ιατρικά και κάθε λογής επιστημονικά επιτελεία και οι διάφοροι δημοσιοσχεσίτες που ως γνωστόν βρίσκονται παντού.

Χθες ήταν ο έντυπος τύπος που μας γνώριζε τους πρωταγωνιστές και κάπου-κάπου η τηλεόραση τους έφερνε κοντά μας σε σημαντικά πρωταθλήματα, σήμερα η εικόνα κατακλύζει τα πάντα και αλλοίμονο στα αθλήματα που δεν είναι τηλεοπτικά.

Χθες οι παλαιοί αθλητές οδηγούσαν τα παιδιά τους στον πρωταθλητισμό σήμερα τα διώχνουν μακριά γιατί «μόνο με τα φάρμακα πας μπροστά».

Χθες ο αθλητισμός ήταν στο μεγαλύτερο ποσοστό «καθαρός», σήμερα σύμφωνα με τα στοιχεία Καναδικής έρευνας 8 στους 10 αθλητές που συμμετέχουν στους Ολυμπιακούς αγώνες ντοπάρονται. Οπως δηλώνει ειδικός μάνατζερ πολλά Παγκόσμια ρεκόρ έχουν επιτευχθεί από βιονικούς αθλητές που έχουν κατασκευασθεί μιλιγκράμ προς μιλιγκράμ.

Χθες ήταν διακριτά τα όρια του ερασιτέχνη και επαγγελματία αθλητή, σήμερα σε υψηλό επίπεδο δεν υπάρχουν.

Χθες υπήρχαν λίγες και σημαντικές αθλητικές διοργανώσεις, σήμερα υπάρχει γιγαντισμός στα αγωνίσματα, γιγαντισμός στα αθλήματα, γιγαντισμός στις αθλητικές διοργανώσεις.

Μόνο η άδολη αγάπη πολλών από μας γιά τον αθλητισμό σαν πράξη, σαν προσπάθεια, σαν στάση ζωής έμεινε ίδια. Ταλαιπωρημένη από τις διαστρεβλώσεις που υφίσταται, προσπαθώντας να μη μπει στα κανάλια του φτηνού μάρκετιγκ, αλλά δυνατή σαν τη ζωή.

Φίλαθλοι αναγνώστες της Αυγής από σήμερα θα βλέπουμε μαζί επιλεγμένα θέματα της αθλητικής επικαιρότητας όπως αυτά εξελίσσονται και με τις προεκτάσεις τους, έτσι όπως φαίνονται μέσα από τα βιώματά μου στον αθλητισμό ως χώρο δράσης, στην αθλητική επιστήμη ως πεδίο έρευνας, και πάνω απ’ όλα με το πνεύμα του φίλαθλου με την ετυμολογική σημασία της λέξης – του ανθρώπου που αγαπάει τον αθλητισμό. Ραντεβού τη Μεγάλη Τετάρτη…