Ποιος ήταν ο στόχος;

Ποιός ήταν ο στόχος;

Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στην Εφημερίδα  “ΑΥΓΗ“, 5 Δεκεμβρίου 2001

Δεν ξέρω τι είχε κατά νου η Επίτροπος Αννα Διαμαντοπούλου όταν δήλωσε ότι η Αγγλική γλώσσα πρέπει να καθιερωθεί ως δεύτερη επίσημη γλώσσα της Ελλάδας. Εριξε μιά ομοβροντία και χάθηκε και η ίδια στον καπνό της. Ποιόν είχε όμως στόχο αυτή η ομοβροντία; Τους εγχώριους γλωσσαμύντορες, ρασοφόρους και μη; Την Ελληνική κοινή γνώμη, γιά να προετοιμαζόμαστε ψυχολογικά από τώρα; Η μήπως ο στόχος της Επιτρόπου βρίσκεται αλλού, έξω από την Ελληνική επικράτεια;

Καθώς η Ευρωπαϊκή Ενωση διευρύνεται και οι βασικές αρχές που καθιερώθηκαν γιά έξι εταίρους εφαρμόζονται σήμερα σε 15, αύριο σε 25 και αργότερα σε περισσότερους, οι μεγάλες χώρες της Ευρώπης προσπαθούν να κατοχυρώσουν την κάθε είδους πρωτοκαθεδρία τους. Γιά μερικούς οι αρχές της Ευρωπαϊκής Ενωσης παραείναι δημοκρατικές. Τι δηλαδή, θα είναι αύριο η Σλοβενία ίσα και όμοια με την Γαλλία ή τη Γερμανία; Τα τεχνικά προβλήματα της διεύρυνσης αποτελούν τη καλύτερη πρόφαση γιά τη θεσμοθέτηση του «αυτοκρατορικού» ρόλου που διεκδικούν γιά τον εαυτό τους οι «μεγάλοι», και η ύπαρξη τόσων πολλών επισήμων γλωσσών είναι ένας από τους αγαπημένους τους στόχους. Σου λένε «δεν βολεύει να έχουμε δυό δεκάδες επίσημες γλώσσες, δεν αντέχεται ο μεταφραστικός φόρτος, αφήστε τους περιττούς συναισθηματισμούς και δεχθείτε να καθιερωθούν μόνο τρείς επίσημες γλώσσες στην Ευρωπαϊκή Ενωση, τα Γαλλικά, τα Γερμανικά και (με βαριά καρδιά για τους προτείνοντες) τα Αγγλικά». Πως αντιδρούν οι υπόλοιποι; Ιταλοί και Ισπανοί διαμαρτύρονται «μα είμαστε και εμείς μεγάλοι». Οι υπόλοιποι παγώνουν.

Η Αννα Διαμαντοπούλου ισως να έκανε κάτι καλύτερο από το να παγώνει. Ισως να έκανε αντεπίθεση στους μεγάλους της Ευρωπαϊκής Ενωσης χτυπώνας τους εκεί που πονάνε. Ισως να τους είπε απλά «Ναι έχετε δίκιο, δεν γίνεται να έχουμε είκοσι επίσημες γλώσσες και αν αρχίσουμε να κόβουμε τότε ας είμαστε τελείως πρακτικοί. Δεν χρειαζόμαστε κανένα μεταφραστικό φόρτο, ας καθιερώσουμε μία μόνο επίσημη γλώσσα. Στη περίπτωση αυτή εμείς οι Ελληνες προτιμούμε την γλώσσα που είναι πιό διαδεδομένη μέσα και έξω από την Ευρώπη. Αφήστε και εσείς τους περιττούς συναισθηματισμούς, γιατί αν αρχίσουμε να καταργούμε γλώσσες θα καταργήσουμε και τις δικές σας και θα μιλάμε όλοι Αγγλικά.»

Αν το είχε διατυπώσει σαν απειλή θα της έλεγαν οι Ελληνάρες μπράβο. Το διατύπωσε σαν πρόταση. Τι δεν θάδινα να έβλεπα πως αντιμετωπίστηκε αυτή η πρόταση από τους Γερμανούς και Γάλλους γλωσσαμύντορες στα Υπουργεία Εξωτερικών αυτών των χωρών. Αλλά αυτοί, μη έχοντας συναίσθηση του ψυχαγωγικού ρόλου της διεθνούς πολιτικής δεν μας έκαναν τη χάρη να βγούν στα παράθυρα της τηλεόρασης.