Ομιλία στη Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΝ 27/1/2001

Ομιλία της Ελένης Αυλωνίτου στη Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΝ στις 27/1/2001

Στην εισήγηση του σύντροφου Μαργαρίτη αναφέρονται όλα τα επί μέρους ζητήματα που άπτονται του μεγάλου θέματος της Οικολογίας και φαίνεται πόσο σημαντικό είναι το θέμα γιά τη κοινωνία και γιά το κόμμα μας.

Και είναι σημαντικό το θέμα σύντροφοι και πρέπει να μας απασχολήσει πολύ σοβαρά όχι γιατί μιά τέτοια ενασχόληση είναι αριστερή ή ηθική ή της μόδας ή έστω πολιτικά βολική, αλλά γιατί είναι ένα πρόβλημα που δεν θα φύγει μόνο του και δεν θα μας αφήσει ποτέ να το ξεχάσουμε.

Αν πρίν 20-30 χρόνια ασχολιόντουσαν με την οικολογία κάποιοι ρομαντικοί, πρίν 10 χρόνια λίγοι ακτιβιστές, και σήμερα ασχολείται σοβαρά και η Αριστερά, σε 10 χρόνια από σήμερα τα οικολογικά ζητήματα θα είναι ανάμεσα στα 2 ή 3 σοβαρότερα πολιτικά προβλήματα της Ευρώπης είτε το θέλουμε είτε όχι.

Ξαφνικά τους τελευταίους μήνες η Οικολογία βρέθηκε στο πιάτο μας.

Το πρόβλημα με τις τρελλές αγελάδες έκανε ακόμα και ανθρώπους που ως τώρα δεν ενδιαφέρονταν γιά τέτοια πράγματα να αρχίσουν να καταλαβαίνουν πως αν δεν ασχοληθούν οι ίδιοι με τη παραβίαση του οικοσυστήματος, το παραβιασμένο οικοσύστημα θα ασχοληθεί οπωσδήποτε με αυτούς.

Μας προέκυψε δηλαδή μία πτυχή της οικολογίας που συχνά παραβλέπουμε, η πρακτική πλευρά – ίσως η μόνη που έχει άμεση πολιτική σημασία.

Είδαμε μιά κουστωδία υπευθύνων της Ευρωπαικής Ενωσης και όλων των εθνικών κρατών, μαζί και της Ελλάδας, να προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Να δείχνουν ότι μπορεί να κυβερνούν και να διοικούν, αλλά πως όταν η βλάβη στο οικοσύστημα γίνεται πρόξενος βλάβης της υγείας των πολιτών και ψηφοφόρων τους δεν έχουν σαφήνεια προτεραιοτήτων – εχουν δηλαδή πραγματικό έλλειμα πολιτικής.

Είδαμε ότι στα συγκεκριμένα θέματα υπάρχει σε όλη την Ευρωπαική Ενωση και σε κάθε κράτος χωριστά ένα νομικό κενό που αφήνει τον πολίτη απροστάτευτο. Οι στόχοι του νομοθέτη είναι συγκεχυμένοι. Η προστασία του πολίτη-καταναλωτή, η προστασία του παραγωγού, η προστασία του ελεύθερου εμπορίου, η προστασία του επιχειρηματικού κέρδους αλληλοσυγκρούονται, και στό τέλος όλοι χάνουν. Είναι βέβαια επόμενο όταν υπάρχει έλειμμα πολιτικής να αντανακλάται στούς νόμους και στις δικαστικές αποφάσεις, αλλά λίγες φορές φαίνεται τόσο καθαρά όσο φάνηκε τώρα.

Το πρόβλημα όμως βρίσκεται μόνο στην αρχή του. Αν το πρόβλημα στό οικοσύστημα δημιουργήθηκε από την αύξηση των τεχνολογικών δυνατοτήτων παρέμβασης στο οικοσύστημα και από την εφαρμογή αυτών των δυνατοτήτων με μοναδικό στόχο το κέρδος, οι τεχνολογίες που έρχονται τα προσεχή χρόνια, κυρίως από τον τομέα της βιοτεχνολογίας, υπόσχονται παραμυθένιες αποδόσεις αλλά και εφιαλτικές συνέπειες. Και καθώς οι χώρες του Νότου μπαίνουν και αυτές στο δρόμο της οικονομικής ανάπτυξης Δυτικού Τύπου, τα περιθώρια φυσικής ανάκαμψης του πλανητικού οικοσυστήματος στενεύουν.

Ουσιαστικά το όλο πρόβλημα είναι θέμα προτεραιοτήτων. Δεν μπορεί να σταματήσει η τεχνολογία, δεν γίνεται να σταματήσει η οικονομική ανάπτυξη. Πρέπει όμως και μπορεί η πρώτη προτεραιότητα σε όλα αυτά να είναι ο Ανθρωπος και η διατήρηση της ζωτικής γιά τον πλανήτη βιοποικιλίας.

Και αυτός σύντροφοι πρέπει να είναι ο βασικός πολιτικός στόχος μας. Ο Ανθρωπος και η Βιοποικιλία. Και αυτό το πρόβλημα φωνάζει μόνο του πως θα αντιμετωπιστεί πιό αποτελεσματικά σε επίπεδο Ευρωπαικής Ενωσης, γιατί στο τέλος προυποθέτει συγκρούσεις με συμφέροντα πλανητικής έκτασης.

Η βάση της πολιτικής όμως είναι πάντα τοπική. Στη κάθε χώρα ξεχωριστά, στη καθε πόλη, στη κάθε γειτονιά. Εκεί θα δημιουργηθεί η συναίνεση και η συσπείρωση που θα δώσει τις πλατειές Ευρωπαικές λύσεις.

Το καθήκον μας λοιπόν είναι και αυτό καθαρό και σαφές: Στα ζητήματα της Οικολογίας να μην αφήνουμε τίποτα να πέσει κάτω. Σε κάθε χώρο και σε κάθε θέμα να δίνουμε τη μάχη μέ κύριο στόχο την αύξηση της συνειδητότητας, τη δημιουργία συναίνεσης και τη συσπείρωση των πολιτών.

Βέβαια ζούμε σε μιά χώρα που το κυβερνητικό ενδιαφέρον γιά την οικολογία περιορίζεται στη κατάργηση και εκείνης της Συνταγματικής προστασίας που είχε ως τώρα το δασικό οικοσύστημα. Αυτό απλά κάνει την ανάγκη της δικής μας παρέμβασης ακόμα πιό επιτακτική.

Παλιά η πάλη της Αριστεράς ήταν γιά το έλλειμα Δημοκρατίας και Ελευθερίας. Σήμερα τείνει να επικεντρωθεί σε ζητήματα επιβίωσης του ανθρώπου, σε ζητήματα Οικολογικά.