Οι εθνικισμοί οδηγούν μόνο σε εθνικές ήττες

Οι εθνικισμοί οδηγούν μόνο σε εθνικές ήττες

Εχουν περάσει 27 χρόνια από τη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας και ένα όνομα κρατάει το κλειδί που εμποδίζει την Ελλάδα να αναδειχθεί ηγέτιδα δύναμη στα Βαλκάνια. Το ελληνικό όνομα Μακεδονία που οικειοποιήθηκε η γειτονική χώρα, κατασκευάζοντας μιά μακεδονική ταυτότητα μέσα σε μια πορεία 100 και πλέον χρόνων, άγριων Βαλκανικών ανταγωνισμών. Μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και την ανακήρυξη αυτόνομου κράτους με το συνταγματικό όνομα “Δημοκρατία της Μακεδονίας” ήταν αναπόφευκτο να δημιουργηθούν και από τις δύο πλευρές των συνόρων συλλαλητήρια, αλυτρωτισμοί, κάθε είδους υπερβολή και πάμπολες εθνικές αντεγκλίσεις.

Σήμερα η πατριωτική συμφωνία των Πρεσπών βάζει τέλος στη διαμάχη για το Μακεδονικό ζήτημα, παρόλο που η αντιπολίτευση, τόσο στην Αθήνα όσο και στα Σκόπια, θεωρούν τη συμφωνία ταπεινωτική, κραυγάζοντας συνθήματα με το ίδιο περιεχόμενο. Ο Τσίπρας ξεπούλησε τη Μακεδονία, Ο Ζάεφ ξεπούλησε τη Μακεδονία.

Δεν θα μιλήσω για το ξεκίνημα της μακεδονικής ταυτότητας στις αρχές του 20^ου αιώνα , όταν η τότε Ελληνική κυβέρνηση προσπαθούσε να πείσει τους Σλάβους της Μακεδονίας ότι είναι Μακεδόνες για να τους αποτρέψουν την ενσωμάτωσή τους στην ανερχόμενη μεγάλη Βουλγαρία, με την οποία συνδέοντο γλωσσικά και ιστορικά.

Δεν θα μιλήσω όταν ο Τίτο για τους δικούς του επεκτατικούς λόγους στο Αιγαίο τους βάπτισε Μακεδόνες και η Ελληνική κυβέρνηση έκανε στραβά μάτια.

Δεν θα μιλήσω για την καταγραφή της μακεδονικής γλώσσας σε συνδιάσκεψη του ΟΗΕ στην Αθήνα το 1977 για την τυποποίηση γεωγραφικών ονομάτων και η αναγνώρισή της στους πίνακες του ΟΗΕ, αφού δεν φροντίσαμε καν να στείλουμε εκπροσώπους στη διαδικασία καθορισμού των σχετικών κωδικών ISO.

Δεν θα μιλήσω για την καθυστέρηση να βαπτίσουμε το υπουργείο Β.Ελλάδας σε «Μακεδονίας-Θράκης» (1988) ή το αεροδρόμιο Μακεδονία, αντιδρώντας στο μονοπώλιο του ονόματος από τη γείτονα.

Θα μιλήσω για τις σχέσεις των δύο χωρών τα τελευταία 27 χρόνια που αποτυπώθηκαν από τις αποτυχίες της εξωτερικής πολιτικής ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Ας θυμηθούμε τον κ. Σαμαρά το 1991, όταν μπορούσε να επιβάλει το όνομα που ήθελε για τη γείτονα, καθώς οι Γερμανοί επειγόντουσαν για την αποχώρηση Κροατίας και Σλοβενίας από την Γιουγκοσλαβική Ομοσπονδία.

Ας θυμηθούμε την επιτροπή Διαιτησίας υπό τον Badinter που συστάθηκε να λύσει νομικά θέματα των νέων χωρών που θα δημιουργούντο και η Ελλάδα δεν έστειλε καν εκπρόσωπο, με αποτέλεσμα η επιτροπή να υποστηρίζει την αναγνώριση της γείτονος με το συνταγματικό της όνομα.

Ας θυμηθούμε όταν η κυβέρνηση ΝΔ απέρριψε το πακέτο Πινέϊρο (3.6.1993) για λύση στο πλαίσιο της ΕΕ που περιελάμβανε επιβεβαίωση συνόρων, αλλαγή συντάγματος με αποκήρυξη κάθε εδαφικής διεκδίκησης, απόρριψης κάθε ελληνικού σύμβολου, ενώ πρότεινε το όνομα NOVAMACEDONIA.

Ας θυμηθούμε ότι τότε η γειτονική χώρα εντάχθηκε ως πλήρες μέλος του ΟΗΕ με το όνομα FYROM που αποδεχθήκαμε και οι κυβερνήσεις κλήθηκαν να λύσουν το θέμα της αναγνώρισης.

Ας θυμηθούμε το κλίμα εθνικιστικής υστερίας που καλλιέργησαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για καμμία χρήση του ονόματος Μακεδονία, που κορυφώθηκε με εμπάργκο που επέβαλε η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, στερώντας την οικονομική επιβίωση της γείτονος, με αποτέλεσμα να καλύψει τον εφοδιασμό η Τουρκία, να ζημιωθούμε οικονομικά, αλλά και να καταλήξουμε στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο.

Ετσι φτάσαμε στην ενδιάμεση συμφωνία (1995) που επέτρεψε στις δύο χώρες να αναπτύξουν σχέσεις, αφήνοντας το ονοματολογικό σε εκκρεμότητα.

Ας δούμε λοιπόν τι χάσαμε όσο το θέμα παρέμενε άλυτο.

• Τεράστια σπατάλη σε διπλωματικό κεφάλαιο.
• Πολυδάπανη διαφημιστική εκστρατεία να πείσουμε τον υπόλοιπο πλανήτη να μην αναγνωρίσει τη FYROM με τη συνταγματική της ονομασία όπου αποτύχαμε, αφού 140 χώρες την αναγνώρισαν ως Μακεδονία της Δημοκρατίας, μεταξύ αυτών και οι μεγαλύτερες χώρες του πλανήτη.
• Αποδυναμώσαμε το γεωπολιτικό μας χώρο στα Βαλκάνια.
• Ενισχύσαμε την επιρροή της Τουρκίας στα βόρεια σύνορά μας
• Με το εμπάργκο προκαλέσαμε αστάθεια σ’ αυτή τη χώρα που είναι ζωτικής σημασίας για μας, αφού η επέκταση της επιρροής μας στα Βαλκάνια περνάει μέσα απ’αυτή, δηλαδή αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να την εφεύρουμε!

Με όσα προηγήθηκαν για το Μακεδονικό, συγκρίνοντας την εθνική γραμμή του 2008, που έθετε σύνθετη ονομασία, γεωγραφικό προσδιορισμό, erga omnes και τερματισμό αλυτρωτισμών, η συμφωνία μας κατοχυρώνει πλήρως.

Οσο για τους εθνικισμούς αυτοί δεν τελειώνουν μόνο με μία συμφωνία αλλά με έμπρακτη στήριξή μας για τη βελτίωση της οικονομικής ζωής στη γείτονα. Τα εθνικιστικά κόμματα, αλλά και αυτά που υιοθετούν την εθνικιστική ρητορεία και στις δύο πλευρές των συνόρων θα συνεχίσουν να ψηφοθηρούν. Ας βρουν μόνο τη ψήφο τους στη κάλπη.

Ελένη Αυλωνίτου

Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Β’ Αθήνας

www.avlonitou.gr