Νέο ήθος στις εκλογές
Νέο ήθος στις εκλογές
Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στο περιοδικό ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ, 16 Ιανουαρίου 2004.
Ερωτήματα ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ:
- Ποιό νομίζετε ότι είναι το ήθος και η ποιότητα, με την οποία συμπεριφέρονται σήμερα στον πολίτη η κρατική μηχανή και τα στελέχη της;
- Ποιά κατάσταση και ποιότητα στη λειτουργία της κρατικής μηχανής νομίζετε ότι μπορούν να επιτύχουν οι πολιτικοί σας αντίπαλοι;
- Με ποιό ήθος θα κυβερνήσετε και τι υπηρεσίες θα προσφέρει η κρατική μηχανή, εαν εκλεγεί το κόμμα σας;
Η Ελλάδα ήταν ως πρόσφατα μία αγροτική και κτηνοτροφική χώρα. Επόμενο ήταν οι άρχοντες να εμπνέονται από το κτηνοτροφικό ανάλογο του Ευαγγελίου, το πρότυπο του καλού ποιμένα. Πατερναλιστές, αυταρχικοί και καλοπροαίρετοι. Αυτά στην καλύτερη εκδοχή, γιατί συχνά αλλά και πρόσφατα βρεθήκαμε με άρχοντες που φέρονταν και κυβερνούσαν απλά σαν τσομπαναραίοι. Ο καλός ποιμένας νοιάζεται γιά το ποίμνιο, αλλά νοιάζεται γιά λογαριασμό δικό του και όχι γιά λογαριασμό του ποιμνίου. Ο τσομπαναραίος νοιάζεται απλά γιά τη κοιλιά και τη τσέπη του.
Στις συνθήκες αυτές ο κρατικός μηχανισμός στελεχώθηκε από «μπιστικούς», δηλαδή ανθρώπους που να μπορεί να εμπιστεύεται ο κάθε τσέλιγκας. Αν διαλέξεις με αυτό το κριτήριο τα στελέχη του κρατικού μηχανισμού και αν κρίνεις με αυτά τα μέτρα τους κρατικούς υπαλλήλους, είναι φυσικό να καταλήξεις με μιά στάνη. Ακόμα και ο πιό ευσυνείδητος υπάλληλος νοιώθει την ανάγκη να φαίνεται «δικός μας» γιά λόγους στοιχειώδους αυτοσυντήρησης.
Το μεγάλο πρόβλημα με το Ευαγγελικό πρότυπο του καλού ποιμένα είναι ότι αναφέρεται στον θεάνθρωπο. Οι άρχοντες που επιδιώκουν να το ακολουθήσουν πέφτουν στο βαρύ πολιτικό και ηθικό ατόπημα της αντιποίησης Θεού. Γιά τους ανθρώπους το ήθος ξεκινάει με τη διαπίστωση ότι είναι ατελείς. Γιά τους πολιτικούς εκφράζεται με την καθιέρωση θεσμών στους οποίους θα υπόκεινται πρώτοι οι ίδιοι.
Πρωθυπουργός και Υπουργοί θα πρέπει να θυμούνται ότι εκείνο το «υπο» στον τίτλο τους σημαίνει ότι δουλειά τους είναι να υπηρετούν τον πολίτη. Στη σημερινή εποχή το κράτος είναι μεν απρόσωπο, πρέπει όμως να είναι και να φαίνεται δίκαιο και έντιμο. Η διαφάνεια στα οικονομικά ωφελήματα που διαχειρίζεται το κράτος είναι το κλειδί της χρηστής διοίκησης και όποιος δεν θέλει να ελέγχεται ας μήν είναι Υπουργός. Η πρώτη πράξη λοιπόν μιάς κυβέρνησης του Συνασπισμού θα ήταν ένας νόμος περί ευθύνης Υπουργών που να μην έχει «παραθυράκια».
Η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και η άμεση και υποχρεωτική εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων, χωρίς τη δυνατότητα της διοίκησης να τις παρακάμπτει και να κωλυσιεργεί, δηλαδή ο νόμος περί εφαρμογής των κειμένων νόμων που έλεγε ο Ροΐδης, θα ήταν η δεύτερη πολιτική πράξη του Συνασπισμού.
Τα υπόλοιπα είναι θέματα πολιτικών επιλογών. Ολες οι πολιτικές επιλογές είναι θεμιτές και κρίνονται στη κάλπη, εκλογές όμως δεν γίνονται κάθε μέρα και μονάχα η ισχυρή θεσμική θωράκιση της πολιτείας καταπολεμά την αυθαιρεσία και τη διαφθορά.
