Η αποκατάσταση μιάς αδικίας

Η αποκατάσταση μιάς αδικίας

Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στο περιοδικό “G-magazine“, Ιούνιος 2015

Μιά φορά και ένα καιρό το Γαλάτσι είχε ένα δήμαρχο που του άρεσε τόσο πολύ να προσλαμβάνει δημοτικούς υπαλλήλους, που αντί να τους προσλάβει μιά και έξω κανονικά, τους έπαιρνε με οκτάμηνες συμβάσεις, έτσι γιά να μπορεί να έχει τη χαρά να τους ξαναπροσλάβει πάλι μετά από οκτώ μήνες. Οι κακές γλώσσες έλεγαν ότι το έκανε έτσι γιά να τον έχουν ανάγκη και να τους έχει στο χέρι, αλλά τις κακές γλώσσες θα ακούμε τώρα; Μιά, δυό, τρείς λοιπόν ο καλός μας δήμαρχος προσλάμβανε και ξαναπροσλάμβανε καμμιά εβδομηνταριά ανθρώπους, ώσπου στο τέλος κουράστηκε το χέρι του να υπογράφει προσλήψεις και τους άφησε να δουλεύουν στο δήμο έτσι, αόριστα. Τους πλήρωνε κιόλας έτσι αόριστα αλλά τέλος πάντων.

Μετά ήρθαν τα μνημόνια και μαζί τους έφεραν Πάρεδρους τυπικούς και κέρβερους, που διαπιστώνοντας την ύπαρξη παράτυπων συμβασιούχων, γιατί έτσι τους έδειχαν τα χαρτιά, απαίτησαν την απόλυσή τους. Οι απολυμένοι προσέφυγαν στη δικαιοσύνη και δικαιώθηκαν, αλλά… αλλαλούμ. Ο δήμαρχος που τους είχε προσλάβει κατά συρροή είχε χάσει τις εκλογές. Ο καινούργιος δήμαρχος, ο σημερινός δήμαρχος Γαλατσίου Γιώργος Μαρκόπουλος, καταλάβαινε ότι οι άνθρωποι είχαν δίκιο αλλά ακόμα περισότερο καταλάβαινε ότι ο δήμος Γαλατσίου τους είχε ανάγκη, αφού δεν είχε υπαλλήλους να βγάλουν τη δουλειά και δεν μπορούσε να κάνει προσλήψεις. Ελα όμως που υπήρχε νόμος που τον υποχρέωνε να τραβήξει την υπόθεση ως το εφετείο, ταλαιπωρώντας τους εργαζόμενους και στερώντας το δήμο από τις αναγκαίες υπηρεσίες τους! Ελα ακόμα που αυτός ο νόμος προέβλεπε διοικητικές και ποινικές κυρώσεις γιά τον ίδιο τον δήμαρχο αν δεν συμμορφωνόταν… Γιά να εξηγούμαστε, οι διοικητικές κυρώσεις γιά τη περίπτωση πρόβλεπαν ότι θα τον έδιωχναν από δήμαρχο.

Είχα συζητήσει το θέμα με τον Γιώργο Μαρκόπουλο και ομολογώ ότι ήταν αποφασισμένος να ρισκάρει τη θέση του και να μην κάνει έφεση. Οι δραματικές ελλείψεις προσωπικού στον δήμο έχουν κάνει τη δουλειά του δημάρχου πολύ δύσκολη, ενώ το νομικό πλαίσιο των μνημονίων δένει τα χέρια των δημάρχων και δεν τους αφήνει κανένα περιθώριο να πάρουν πρωτοβουλίες. Επεσήμανα στον δήμαρχο ότι το θέμα χρειαζόταν νομοθετική ρύθμιση και ανέλαβα να το μεταβιβάσω στο Υπουργείο Εσωτερικών. Εκεί ετοίμαζαν ήδη το νομοσχέδιο “Εκδημοκρατισμός της Διοίκησης – Καταπολέμηση Γραφειοκρατίας και Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση. Αποκατάσταση αδικιών και άλλες διατάξεις”, οπότε τους εξήγησα ότι υπήρχε μία ακόμα αδικία που έπρεπε να αποκατασταθεί. Παρακολούθησα το θέμα ώσπου τελικά το φέραμε στη βουλή ως τροπολογία βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ με σύσσωμη στήριξη από την κοινοβουλευτική ομάδα και με θέμα “Παύση ποινικών και πειθαρχικών διώξεων εναντίον αιρετών των ΟΤΑ σε περίπτωση μη άσκησης ένδικων μέσων”. Σήμερα πιά είναι το αρθρο 39 του νόμου 4325/2015. Τυπικά γράφει ότι “Αίρεται το αξιόποινο κλπ”. Σε απλά Ελληνικά λέει ότι ο δήμαρχος μπορεί κατά την κρίση του να μη συνεχίσει τα ένδικα μέσα ως το τέλος και να ξαναπροσλάβει τους ανθρώπους αμέσως, αν αυτό εξυπηρετεί τον δήμο.

Η πλάκα της υπόθεσης είναι ότι αυτή η τροπολογία καταγγέλθηκε ως ρουσφετολογική από ποιούς νομίζετε; Από την αξιωματική αντιπολίτευση, τη Νέα Δημοκρατία, που ναι, δεν πρόκειται γιά συνωνυμία, είναι το ίδιο κόμμα που στις δημοτικές εκλογές του 2006 είχε στηρίξει επίσημα εκείνο το δήμαρχο που του άρεσε τόσο πολύ να προσλαμβάνει δημοτικούς υπαλλήλους…

Ελένη Αυλωνίτου

Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Β’ Αθήνας