Γολγοθάς ή φραγγέλιο;

Γολγοθάς ή φραγγέλιο;

Αρθρο της Ελένης Αυλωνίτου στο περιοδικό “G-magazine“, Σεπτέμβριος 2013

Ευτυχώς που είμαστε 33 εκλεγμένοι δημοτικοί σύμβουλοι στο Γαλάτσι, όσοι και τα χρόνια του Ιησού Χριστού. Με τον Δήμαρχο φτάνουμε τους 34, οπότε η πόλη μπορεί να κοιμάται ήσυχη. Οσες απολύσεις και αν επιβάλλει στο δήμο η κυβέρνηση της τρόϊκας, θα υπάρχουν τουλάχιστον 34 άτομα να μαζεύουν τα σκουπίδια, να φροντίζουν τα παιδάκια στους βρεφονηπιακούς, να φιλοξενούν τους ηλικιωμένους στα ΚΑΠΗ, να κλαδεύουν τα δέντρα και γενικά να λειτουργούν τον δήμο Γαλατσίου. Βέβαια πριν τα μνημόνια ο δήμος Γαλατσίου απασχολούσε 650 υπαλλήλους, οι μισοί συμβασιούχοι, που δεν έφταναν, αλλά από ολότελα καλοί είναι και οι 34.

Ξέρουμε όμως εμείς οι 34 να κάνουμε όλες τις απαραίτητες δουλειές που χρειάζεται ένας δήμος, αφού μερικές είναι κάπως εξειδικευμένες; Εγώ προσωπικά μπορώ να φροντίζω παιδάκια, έχοντας μεγαλώσει ένα παιδί. Μπορώ ακόμα να κάνω τη προπονήτρια, αφού έχω σπουδάσει το θέμα και κάτι ξέρω από αθλητισμό. Τα φυτά μου στο μπαλκόνι πάνε περίφημα, οπότε και με το πράσινο μπορώ να βοηθήσω. Μπορώ ακόμα να ψήσω ένα καφέ στα ΚΑΠΗ βρε αδερφέ. Να βλέπετε; Εχω ιδανικό βιογραφικό δημοτικού συμβούλου γιά τα χρόνια του μνημονίου.

Δεν μένει παρά να παραθέσουν και οι υπόλοιποι δημοτικοί σύμβουλοι τις σχετικές τους δεξιότητες και να κάνουμε όλοι μαζί τον σχετικό προγραμματισμό. Είμαστε 9 γυναίκες δημοτικοί σύμβουλοι, οπότε εμπειρία από παιδάκια έχουμε. Σοφά οι ψηφοφόροι εκλέγουν πάντα μερικούς γιατρούς δημοτικούς συμβούλους, σήμερα έχουμε 8, οπότε κάτι μπορούμε να κάνουμε και γιά την περίθαλψη. Υπάρχουν ακόμα τεχνίτες, εκπαιδευτικοί και διάφορες άλλες χρήσιμες ειδικότητες στο δημοτικό συμβούλιο. Οι οικονομολόγοι μάλλον ατύχησαν, αφού δεν έχουμε φράγκο να διαχειριστούν, μπορούν όμως να βοηθήσουν στη καθαριότητα, καμμιά δουλειά δεν είναι ντροπή!

Αυτή είναι η μία προσέγγιση στο θέμα που μας προκύπτει με την ανακοίνωση του Υπουργείου Εσωτερικών ότι θα απολυθούν με συνοπτικές διαδικασίες όλοι οι συμβασιούχοι που εξακολουθούν να δουλεύουν στους δήμους. Φανταστείτε λοιπόν τι έχει να γίνει στους παιδικούς σταθμούς του δήμου Γαλατσίου, όπου απασχολούνται 15 μόνιμοι και 25 συμβασιούχοι υπάλληλοι, αν δεν πιάσουμε δουλειά και οι δημοτικοί σύμβουλοι. Ο Θεός να βάλει το χέρι του!

Αλλά τώρα που το σκέφτομαι, ο Θεός έχει ήδη βάλει το χέρι του. Μιά και ξεκίνησα με τα χρόνια του Χριστού, θυμάμαι τον Ιησού Χριστό που πέταξε έξω από το ναό τους εμπόρους και τους τοκογλύφους. Τι τους είχε πει; «Εδώ είναι χώρος προσευχής, δεν είναι σπήλαιο ληστών» (δυστυχώς δεν έχουμε κανένα θεολόγο στο δημοτικό συμβούλιο). Αυτό λοιπόν πρέπει να κάνουμε και εμείς, ως δημοτικό συμβούλιο Γαλατσίου και ως χώρα. Πρέπει να πετάξουμε έξω από τους χώρους που ασκείται η λαϊκή εξουσία, όπως είναι οι δήμοι, τους εμπόρους και τους τοκογλύφους. Πρέπει να ανατρέψουμε τα μνημόνια, όπως ο Χριστός ανέτρεψε τους πάγκους των τοκογλύφων στο ναό. Πρέπει να τους πούμε, εδώ είναι χώρος Δημοκρατίας, δεν είναι χώρος εμπορίου και τοκογλυφίας. Που μας έχει παραπέσει εκείνο το φραγγέλιο;